import test – Hair education

UNISEX

Interaktywny podręcznik fryzjerski.
Strzyżenia uniwersalne damsko męskie.

Hanna Zenkowska

LookBook

Spis treści

Look book strzyżenia unisex 4

Jak pracować z podręcznikiem i co jest niezbędne do nauki 5

Na czym polega metoda strzyżeń przedstawiona w podręczniku 6

Antropometryczne punkty odniesienia 7

Wolf cut unisex 12

Artiom. Wolf cut z wydłużoną grzywką. Włosy proste 15

Maja. Wolf cut z krótka grzywką. Włosy falowane 33

Metody cięcia: degażowanie. Efilacja. Personalizacja 58

Co to jest unisex? 63

Hush cut unisex 64

Mila. Hush cut kombinacja z mullet 67

Maksim. Man hush cut 84

Co to jest złoty podział i jak uzyskać proporcje w strzyżeniach 100

Tomboy unisex 109

Iwan. Tomboy 116

Waleria. Tomboy 134

Rysunek techniczny, szkic 150

Efekt sfumato w technikach strzyżeń 152

Skullet haircut unisex 159

Maksimilian. Skullet 161

Amelia. Skullet 174

Pixie haircut unisex 190

Alisa. Pixie 192

Filip. Men’s pixie 210

Od redaktora 222

LOOK BOOK STRZYŻENIA UNISEX

PODRĘCZNIK INTERAKTYWNY DLA FRYZJERÓW / STRZYŻENIA UNIWERSALNE / DZIESIĘĆ TECHNIK

Zeszyt Techniczny LOOKBOOK Strzyżenia UNISEX jest drugim podręcznikiem z serii LookBooków, łączącym kilka technik zapamiętywania i opracowania informacji:

Opis step by step
Zdjęcia ze schematami i podziałami strzyżenia.
Szkic z rysunkiem technicznym.
Film instruktażowy w QR kodzie, który wystarczy zeskanować swoim telefonem aby otworzyć link z wideo.

JAK PRACOWAĆ Z PODRĘCZNIKIEM I CO JEST NIEZBĘDNE DO NAUKI

Schematy w Look Book umieszczone są w kolejności, od strzyżeń długich do krótkich. Techniki są dopasowane do osób z kilkuletnim doświadczeniem. Jeżeli strzyżenia przedstawione w Look Book będą chciały opanować osoby początkujące, najlepiej przećwiczyć je pod okiem instruktora.

Podręcznik jest uzupełniony filmami umieszczonymi w QR kodach (linkach). Polecamy odtwarzanie instruktaży po kolei, zapoznanie się z materiałami wideo do odpowiedniej techniki, a następnie opisem strzyżenia. Proponujemy, żeby materiały szkoleniowe były przerabiane po kolei.

Aby najbardziej efektywnie utrwalić i zapamiętać materiały szkoleniowe, najlepiej jest pracować w takiej kolejności:

Obejrzeć wideo z filmem instruktażowym
Zapoznać się ze zdjęciami techniki cięcia oraz z opisami pod nimi
Przeanalizować rysunek techniczny
Jeszcze raz obejrzeć wideo
Przystąpić do opracowania cięcia na włosach modelki lub główki treningowej.
Dla opanowania materiału Look Booku będą potrzebne:
1. 1-2 główki treningowe
2. Statyw
3. Nożyczki fryzjerskie
4. Grzebienie do strzyżeń
5. Suszarka
6. Prostownica i lokówka
7. Klamerki
8. Szczotki do modelowania włosów
9. Peleryna fryzjerska
10. Chęć do nauki:)

Zachęcamy do pracy z modelami i modelkami oraz opracowanie strzyżeń na włosach i głowach ludzkich.

NA CZYM POLEGA METODA STRZYŻEŃ PRZEDSTAWIONA W PODRĘCZNIKU

Kształty strzyżeń przedstawione w LookBooku zostały wykonane metodą ONE CUT, opartej na idei szybkiego cięcia, która jest bardzo łatwa w wykonaniu i lekka w stylizacji.

Technika strzyżenia ONE CUT opiera się na geometrii, punktach odniesienia i ramową konstrukcję strzyżenia, co bardzo upraszcza pracę fryzjera.

Podręcznik składa się z dziesięciu uniwersalnych TECHNIK STRZYŻEŃ UNISEX. Pasują one zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn. Strzyżenia wykonane są na włosach długich, średnich i krótkich. Cięcia zostały opracowane specjalnie dla miłośników szybkich i efektownych rozwiązań.

Strzyżenia przedstawione w Look Book oparte są na schematach składających się dosłownie z kilku elementów (sekcji). Pozwala to na bardzo dobre utrwalenie w pamięci i udoskonalanie ich zaraz po pierwszym ćwiczeniu.

Celem metody strzyżenia ONE CUT jest

uproszczenie procesów pracy,
rezygnacja z dużej ilości podziałów,
rezygnacja ze skomplikowanych kątów i kierunków,
rezygnacja z tworzenia złożonych kształtów, trudnych do zastosowania w salonie fryzjerskim,
zachowanie proporcji fryzury,
personalizacja strzyżenia do każdego typu włosów i kształtu twarzy.

Na czym polega metoda?

Do cięcia wyczesywana jest cała sekcja włosów pod odpowiednim kątem i w odpowiednim kierunku, bez podziałów na kilkadziesiąt małych pasm.
Punkty odniesienia, według których wykonane są podziały na sekcje pomagają w łatwy sposób osiągnąć dobry kształt strzyżenia.
W zachowaniu odpowiednich proporcji strzyżenia pomaga disconnection (sposób cięcia, przy którym sekcje i separacje nie łączą się ze sobą).
personalizacja i efilacja, wykonane na suchych włosach pozwolą uzyskać odpowiednią teksturę cięcia, włosy będą się łatwo układać i trzymać kształt nawet kilka miesięcy po strzyżeniu.

Uwaga! Ze względu na pracę z dużymi sekcjami, nożyczki do cięcia mają być dobrze naostrzone. Tępe narzędzia pracy mogą zepsuć efekt strzyżenia.

Techniki strzyżeń, które trafiły do setu tego zeszytu są uniwersalne. Zostały wybrane specjalnie w taki sposób, żeby ich wykonanie było bardzo zrozumiałe. Będą pasowały do każdego rodzaju włosów i kształtu twarzy.

Łatwość wykonania da możliwość przyspieszenia czasu wykonania usługi i pozwoli pracować bez stresu i niepowodzeń

ANTROPOMETRYCZNE PUNKTY
ODNIESIENIA

Po opisie strzyżenia, znajduje się rysunek techniczny z jego schematem. Ten graficzny element stanowi doskonałe wsparcie zarówno podczas tworzenia fryzury pod nadzorem instruktora czy nauczyciela, jak i podczas samodzielnego działania. Schematy zawierają wyznaczone sekcje głowy, określone przez punkty anatomiczne, kierunek wyczesywania pasm, kąt cięcia oraz kształt konturu zewnętrznego fryzury. Dzięki temu fryzjerzy mogą jeszcze lepiej zrozumieć i opanować techniki strzyżenia.

Dla wykonania strzyżeń metodą ONE CUT trzeba brać pod uwagę punkty anatomiczne, które znajdują się na głowie każdego człowieka i nigdy nie zmieniają swojego położenia. Pomogą stworzyć poprawne separacje, znacznie uproszczą pracę, przyspieszą ją i co najważniejsze, dadzą możliwość przewidzenia efektu całej fryzury.

To jest punkt środkowy na konturach wewnętrznych czoła, znajduje się nad nosem, od tego punktu robią przedziałek sagitalny, który dzieli głowy na prawą i lewą cześć
Ważny punkt znajduje się na kości czołowej na poziomie zaokrąglenia głowy. Przez niego można wybrać tkz. linię opaski, od ucha do ucha i przez punkt czołowy. Przy strzyżeniu grzywki ważne jest aby wybierać separacje biorąc pod uwagę punkty zakoli oraz czołowy.
To jest najwyższy punkt głowy. Można go znaleźć, ustawiając głowę klienta prosto odnośnie horyzontu i umieszczając grzebień na szczycie głowy. Znajduje się w miejscu, w którym grzebień zaczyna się huśtać.
Na podstawie tego punktu możemy łatwo i poprawnie zrobić przedziałek od ucha do ucha. Uzyskujemy w ten sposób linię równowagi, dzielącą głowę klienta na przód i tył.
Kolejny istotny punkt – czubek głowy – to jest strefa, która znajduje się trochę niżej najwyższego punktu, na zaokrągleniu głowy. Na linii pomiędzy najwyższym punktem, a górką potyliczną można wyznaczyć punkt czubka. Punkt 4a czasami też uczestniczy w tworzeniu separacji dla strzyżeń, znajduje się pomiędzy czubkiem a górką potyliczną.
Na konturach linii porostu włosów jest kilka charakterystycznych punktów: generalnie na całym obwodzie konturu wewnętrznego każde wgłębienie czy wypukłość służy nam jako punkt odniesienia. Najcześciej będziemy korzystać z tak zwanych punktów “zakoli” na czole, które pozwalają określić linię kapelusza. “Zakola” – to są punkty najbardziej wsunięte w głąb konturu. Jeśli punkty zakoli są niewyraźnie, linię kapelusza można wyznaczyć w najszerszym miejscu obwodu głowy.
Następnym punktem odniesienia jest górka potyliczna. Znajduje się z tyłu, na wysokości czubków uszu. Patrząc na głowę z boku, w miejscu, w którym jest ona najbardziej wypukła, można wizualnie określić miejsce, w którym znajduje się ten punkt. Można ją również poczuć palcami. Robiąc przedziałek od ucha do ucha przez ten punkt, oddzielamy dolną strefę potyliczną od górnej. Taki przedziałek nosi nazwę linia objętości, ponieważ stworzenie objętości fryzury za pomocą cięcia w strefie górki potylicznej pozwala zachować poprawne proporcje strzyżenia.
Ważnymi punktami orientacyjnymi na linii konturu są najbardziej wysunięte punkty porostu na karku. Pomagają one wyznaczyć granice płaszczyzny tylnej i bocznych.

Strzyżenie trzeba wykonywać na mokrych, świeżo umytych włosach, po rozdzieleniu głowy na odpowiednie sekcje. Po wysuszeniu i modelowaniu pasm, należy personalizować całą fryzurę, dopasowując ją do kształtu twarzy oraz życzenia klienta.

Zanim przejdziemy do omawiania technik strzyżeń w poszczególnych stylach, warto przypomnieć podstawowe pojęcia, takie jak: kierunek, kąt i pasmo pamięci oraz techniki strzyżenia.

Kąt definiuje, w jakim kierunku wyczesuje się pasmo włosów względem głowy w danym miejscu, aby je poprawnie ostrzyc. Podczas strzyżenia pod kątem 0 stopni fryzjer tworzy linię. Gradację można uzyskać, wyczesując włosy pod kątem od 1 do 89 stopni (dla wygody powszechne zastosowanie ma kąt 45 stopni). W przypadku stosowania w strzyżeniu kątów od 90 do 180 stopni, fryzjer tnie techniką warstwową.

Kierunek/przekierowanie – wyczesanie pasma włosów w kierunku, w którym ma odbyć się cięcie pasma pod odpowiednim kątem. Na przykład pasmo, które znajduje się w strefie bocznej wyczesuje się dla podcięcia w kierunku strefy potylicy.

Pasmo pamięci – przykład długości pasma, kierunku i kąta przycięcia kolejnych pasm z tej samej lub sąsiadującej części głowy.

W naszych fryzurach będziemy stosować kąty, techniki i kierunki, skupiając się na anatomii głowy i pasmach pamięci.

WOLF CUT UNISEX

Pierwsze dwa strzyżenia przedstawione w naszym podręczniku są w stylu Wolf Cut Unisex. Wykonaliśmy je na włosach średniej długości.

Wolf Cut jest w zasadzie fryzurą uniwersalną, która łączy ze sobą Mullet i Shaggy.

Damskie strzyżenia w stylu Shaggy, Wolf Cut oraz Mullet szczegółowo pokazaliśmy i opisaliśmy w poprzednim Look Book “9 technik strzyżeń”.

Nazwa Wolf Cut pojawiła się kilka lat temu na azjatyckich stronach internetowych. Była często używana przez koreańskich i japońskich stylistów i stała się popularna jako część kultury K-pop.

Z czasem się okazało, że Wolf cut zyskał na popularności nie dzięki celebrytom, ani modnym wybiegom czy trendom fryzjerskim. Wykreowany został przez w social media. Trend przekazany „od ludzi dla ludzi”.

Prawdziwą sławę Wolf Cut przyniósł Tiktok, gdzie użytkownicy (sami lub za pomocą przyjaciół) obcinali włosy nożyczkami biurowymi we własnej łazience. To, co się działo, bawiło zarówno uczestników filmu, jak i tych, którzy je oglądali. Tutoriale „Jak zrobić strzyżenie w jedną minutę” cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem.

Z czasem, cięcia w stylu Wolf Cut, stały się jednymi z najbardziej pożądanych cięć wśród klientek salonów fryzjerskich.

Popularność Wolf Cut wśród mężczyzn pojawiła się w związku z pandemią. Przerwa w wizytach w salonach fryzjerskich przyzwyczaiła do zapuszczania włosów. Okazało się, że długie włosy są wygodne i stanowią jeden z elementów prawdziwej męskości.

Wolf Cut dla mężczyzn – uniwersalne strzyżenie z wachlarzem długości od ucha i do łopatek, z podstawowym zarysem bryły: wydłużonymi włosami z tyłu. Wolf Cut – idelana męska fryzura do różnych stylizacji – od warkoczy do kucyków. Minimalistyczna opaska – jako ozdoba fryzury Wolf Cut, dodaje wizerunkowi sportowego, wojowniczego akcentu.

Na zdjęciach poniżej – przedsatwiamy naszą wizje Wolf Cut Unisex:

ARTIOM. WOLF CUT Z WYDŁUŻONĄ GRZYWKĄ. WŁOSY PROSTE

Włosy modela przed strzyżeniem. Długość do ramion. Równe, gęste, zdrowe, proste, poddatne.
Przed wykonaniem strzyżenia myjemy włosy. Na mokrych wykonujemy podział na sekcje. Przez najwyższy punkt dzielimy głowę przedziałkiem od ucha do ucha na dwie części: tylną i przednią.
Z tyłu przez górkę potyliczną robimy przedziałek od ucha do ucha.
Biorąc pod uwagę lekko asymetryczny przedziałek naturalny naszego modela, wybieramy sekcję grzywki w kształcie trójkąta – od linii równowagi do punktów zakoli. Przedziałek ma pozostać w środku sekcji trójkątnej grzywki.
Widok separacji z góry. Po wykonaniu podziałów, powstało 5 sekcji. Dwie w tylnej części i trzy w sekcji przedniej.
Strzyżenie zaczynamy od wyznaczenia długości grzywki. Wybieramy pasmo w trójkącie grzywki, równolegle do konturu zarostu o szerokości około 3-4 cm. Wyczesujemy na twarz i wyznaczamy długość tego pasma na poziomie ust modela. Obcinamy prostym cięciem.
Po wyznaczeniu długości grzywki, wyczesujemy od razu wszystkie włosy sekcji grzywki do góry i biorąc pod uwagę pasmo pamięci, podcinamy pozostałe pasma sekcji na wcześniej wyznaczonym poziomie.
Po skróceniu sekcji grzywki, wyznaczamy kolejne pasmo pamięci. Wybieramy już ostrzyżone pasmo znajdujące się na linii równowagi, na wierzchołku trójkąta w punkcie najwyższym głowy.
Przechodzimy do strzyżenia bocznych sekcji. Dzielimy je na dwie części, wyczesujemy do góry część bliższą do sekcji grzywki i łącząc ją z pasmem pamięci z najwyższego punktu głowy – podcinamy według wyznaczonej długości równolegle do powierzchni głowy.
Kontynuujemy strzyżenie bocznej sekcji. Dzielimy ostrzyżone pasmo na dwie części, odkładamy tę, która znajduje się bliżej szczytu głowy na bok, drugą łączymy z pozostałymi włosami.
Podcinamy pozostałe włosy bocznej sekcji według pasma pamięci, przeczesując włosy równolegle do powierzchni głowy.
Z drugiej strony powtarzamy te same czynności: dzielimy boczną sekcję na dwie części. Pierwszą podcinamy według pasma pamięci z sekcji grzywki, równolegle do powierzchni głowy.
Zabieramy część ostrzyżonych włosów, kontrolujemy długość, łączymy z pozostałymi włosami bocznej sekcji i podcinamy według pasma pamięci równolegle do powierzchni głowy.
Wracamy do pasma pamięci znajdującego się na najwyzszym punkcie głowy i za pomocą grzebienia z linijką mierzymy jego długość.

Do wykonania większości strzyżeń metodą ONE CUT oraz dla zachowania poprawnych proporcji strzyżeń potrzebny będzie grzebień z linijką. Jest dostępny w każdej hurtowni fryzjerskiej. Taki grzebień pozwoli zmierzyć wybrane pasma i przełożyć tę długość na inne odcinki włosów, w innych sekcjach.

Do włosów długich najlepiej stosować grzebień długi (około 22-24 cm), do krótkich idealnie pasuje grzebień o długości około 16-18 cm.

Metoda One Cut polega na wyczesywaniu dużych partii włosów w odpowiednim kierunku, pod odpowiednim kątem. Przy wyborze odpowiedniego grzebienia, zwróćcie uwagę na jego sztywność. Grzebień do wyczesywania grubych pasm ma być sztywny, nie giętki. Umożliwi to wyczesanie w łatwy sposób, w poprawnym kierunku nawet bardzo grubych włosów.

Po wyznaczeniu długości pasma pamięci na najwyższym punkcie głowy za pomocą grzebienia z linijką, wyczesujemy włosy dolnej tylnej sekcji do górki potylicznej i ustawiamy grzebień na przedziałku.
Obcinamy wyczesane włosy dolnej sekcji na poziomie górki potylicznej, zachowujemy długość wyznaczoną wcześniej za pomocą grzebienia.
Po wykonaniu podcięcia włosów tylnej dolnej sekcji, możemy wykonać strzyżenie konturu fryzury z tyłu, na poziomie ramion. W naszym przypadku włosy modela akurat były na odpowiednim poziomie, tak że nie było potrzeby podcięcia konturu. W tylnej górnej sekcji wyznaczamy po środku pasmo o szerokości około 3 cm (szerokość grzebienia). Powstają trzy sekcje: dwie boczne i jedna środkowa.
Pasmo z najwyższego punktu głowy łączymy z wybraną sekcją pośrodku tylnej górnej sekcji.
Ścinamy włosy środkowej sekcji według pasma pamięci z najwyższego punktu głowy, wyczesując pasmo równolegle powierzchni głowy.
Dla dokładniejszego cięcia proponujemy podzielić środkową sekcję na dwie części i najpierw obciąć część górną, znajdującą się bliżej pasma pamięci.
Po obcięciu pasma obok najwyższego punktu głowy, odkładamy jego część na bok. Pozostałe włosy łączymy z wolną częścią pasma i obcinamy, wyczesując równolegle do powierzchni głowy. Ręka z pasmem ma być ułożona naprzeciwko górki potylicznej.
Przechodzimy do strzyżenia pozostałych włosów w części górnej tylnej sekcji: dla kontroli pasma pamięci zabieramy część ostrzyżonych włosów ze środkowego pasma i łączymy z jedną z bocznych sekcji.
Po połączeniu pasma pamięci z jedną z bocznych sekcji, wyczesujemy ją do środka tylnej części głowy i obcinamy według pasma pamięci, ustawiając rękę z pasmem równolegle do powierzchni głowy.
Z drugiej strony wykonujemy te same czynności. Łączymy boczną część sekcji z pasmem pamięci i obcinamy ją równolegle do powierzchni głowy, wyczesując całe pasmo do środka do poziomu górki potylicznej.
Pierwsza część strzyżenia, czyli szablon fryzury, jest skończona, przystępujemy do personalizacji. Suszymy i modelujemy włosy za pomocą suszarki i szczotki okrągłej.
Włosy układamy na prosto, z lekkim podkręceniem końcówek. Pasma kierujemy od twarzy do tyłu.
Po wysuszeniu włosów przystępujemy do efilacji. Czyli usunięcia nadmiaru objętości i ciężkości z włosów na końcówkach, za pomocą wcinania się w płótno włosów na głębokość ostrza nożyczek.
Przy efilacji wyczesujemy te same sekcje, w tych samych kierunkach, pod tym samym kątem, które stosowaliśmy przy strzyżeniu włosów mokrych.
Większość strzyżeń metodą ONE CUT polega na dyskonekcji.

Dyskonekcja – sposób cięcia, przy którym długości sąsiednich sekcji nie są technicznie połączone pomiędzy sobą.

Jeśli w trakcie efilacji, pomiędzy palce trafiają włosy z różnych sekcji o innych długościach, ważne jest, aby ich nie wyrównywać. Efilację wykonywać dla każdej długości osobno. Kiedy włosy wrócą do swojego normalnego ułożenia, różnica w długościach nie będzie widoczna, a przy tym powstanie bardzo płynne łączenie włosów różnych stref głowy.

Efekt strzyżenia Wolf Cut z wydłużoną grzywką.

MAJA. WOLF CUT Z KRÓTKA GRZYWKĄ. WŁOSY FALOWANE

Włosy modelki przed strzyżeniem. Gęste, lekko falowane, ostrzyżone warstwami.
Zaczynamy od mycia włosów i wykonywania separacji. Przez najwyższy punkt głowy robimy przedziałek od ucha do ucha.
Z tyłu została wybrana górna tylna sekcja w kształcie trójkąta. Ważne jest zachowanie poprawnych proporcji przy separacji tej sekcji. Najpierw wyznaczamy punkt szczytu trójkąta, który znajduje się pomiędzy punktem czubka, a górką potyliczną. Od linii równowagi, w najszerszym miejscu głowy robimy przedziałek do wyznaczonego szczytu trójkąta, z drugiej strony robimy symetryczny przedziałek.
W przedniej części głowy kontynuujemy przedziałek w najszerszej części głowy do punktów zakoli, z jednej i drugiej strony. Powstało pięć sekcji: tylna dolna, tylna górna, strefa korony i dwie boczne.
Zaczynamy od strzyżenia konturów z tyłu. Głowę modelki lekko pochylamy do przodu i podcinamy kontur prostą linią.
Dla uzyskania miękkiej linii konturu, stosujemy metodę pointing, punktowo wcinając się końcówkami nożyczek w płótno włosów.
Po podcięciu konturu, dzielimy tylną dolną sekcję na dwie części pionowym przedziałkiem i przekierowujemy podzielone włosy do przodu.v
Jedną z tylnych części po wyczesaniu do przodu podcinamy punktowym cięciem biorąc pod uwagę długość wyznaczonego wcześniej tylnego konturu.
Z drugiej strony wykonujemy te same czynności, pilnujemy pionowego ustawienia palców i dokładnego przekierowania pasma do twarzy.
Po podcięciu pasm tylnej dolnej sekcji z przekierowaniem do przodu, wyczesujemy całą strefę do góry. Głowa modelki delikatnie nachylona do przodu.
Po wyczesaniu dolnej tylnej strefy do góry, punktowo podcinamy ją, łącząc pomiędzy sobą krótsze końcówki na krawędziach pasma.
Włosy tylnej sekcji dla wygody pracy podpinamy klipsem. Przechodzimy do strzyżenia boków. Najpierw wybieramy sekcję skroni i podcinamy ją poślizgiem w dół, zaczynając cięcie na poziomie nosa.

Do wykonania cięcia sposobem poślizgowym (inna nazwa “na pióro”), wprowadzamy otwarte nożyczki zgodnie z linią opadania włosów i lekkimi ruchami, bez całkowitego zamykania ostrzy wcinamy się w płótno. Dla lepszej kontroli cięcia, trzymamy pasmo pomiędzy palcami, bez użycia grzebienia. Aby zastosować tą technikę, nożyczki muszą mieć gładką linię ostrza, bez mikroszlifu na powierzchni tnącej. Chropowata powierzchnia ostrzy może przeszkadzać i utrudniać delikatne domknięcia nożyczek w trakcie cięcia z poślizgiem. Dzięki tej technice można uzyskać lekką teksturę pasm w większym stopniu niż przy efilacji lub cięciu pointingiem. Przy ślizgu należy pilnować rozwarcia nożyczek podczas strzyżenia.

Skronie zostały podcięte linią ukośną w kierunku od twarzy do tyłu, w odcinku pomiędzy nosem a ustami.
Dla stworzenia maksymalnej ilości warstw w bocznych sekcjach, cieniowanie będzie się odbywało od razu w kilku płaszczyznach. Włosy bocznej sekcji będą po kolei przekierowane do twarzy, do tyłu i do góry. Najpierw wyczesujemy boczną sekcje do przodu, układamy palce z pasmem pionowo, prostopadle podłogi, głowę modelki ustawiamy prosto.
Skracamy włosy pointingiem, według pasma pamięci, wyznaczonego wcześniej w sekcji skroni.
Następnie cieniujemy przekierowując pasma do przedziałka linii równowagi. Przeczesujemy pasmo do ucha, trzymamy go pionowo, prostopadle podłogi i podcinamy punktowo według wyznaczonego wcześniej pasma pamięci. Głowa modelki ustawiona prosto.
Ostatnim etapem cieniowania będzie przekierowanie bocznej sekcji do górnej płaszczyzny. Wyczesujemy pasmo do góry i ustawiamy palce równolegle do podłogi,bezpośrednio nad przedziałkiem linii kapelusza.
Końcówkami ostrzy nożyczek, punktowo podcinamy włosy bocznej sekcji, według pasma pamięci, które wcześniej stworzyliśmy na skroni. Linia cięcia ma być równoległa do linii kapelusza.
Z drugiej strony wykonujemy te same czynności. Najpierw wyznaczamy na skroniach pasmo pamięci, poślizgiem tworząc ukośną linię od nosa do ust, skierowaną do tyłu.
Po wyznaczeniu pasma pamięci, przekierowujemy boczną sekcję do przodu, ustawiamy palce prostopadle do podłogi i punktowo podcinamy włosy według wyznaczonego pasma pamięci na skroni.
Dalej boczną sekcje przekierowujemy do tyłu, do przedziałka linii równowagi, ustawiamy palce z pasmem prostopadle do podłogi, bezpośrednio naprzeciwko przedziałka linii równowagi. Podcinamy punktowo, według pasma pamięci.
Następnie wyczesujemy pasmo bocznej sekcji do góry, ustawiamy palce równolegle do podłogi, bezpośrednio nad linią kapelusza i podcinamy pointingiem według pasma pamięci.
Do strzyżenia górnej, tylnej strefy zmieniamy pozycję głowy modelki. Aby zwiększyć ilości warstw odchylamy ją do tyłu. Określamy długość pasma pamięci. Proponujemy wybierać diapazon długości: od najwyższego punktu głowy, do górki potylicznej lub od najwyższego punktu głowy, do poziomu ramion. Dla tej fryzury wybraliśmy drugą opcję – długość pasma pamięci została określona od najwyższego punktu głowy do ramion.
Palce z pasmem górnej tylnej strefy unosimy do góry i ustawiamy równolegle do podłogi, bezpośrednio nad najwyższym punktem głowy. Podcinamy punktowo na wyznaczonej długości.
Dla stworzenia falistej tekstury fryzury, ślizgiem wykonujemy przerzedzanie (efilowanie) włosów górnej strefy. Poślizg na mokrych, pozwala mocniej przerzedzić włosy niż na suchych. Jeśli włosy waszej klientki nie są gęste, ślizg proponujemy wykonywać na włosach suchych. Ukośnym, równoległym przedziałkiem w dolnej części tylnej górnej sekcji wybieramy pasmo o szerokości około 3-4 cm. Ostrza nożyc kierujemy od głowy, wkładamy nożyczki w płótno pasma mniej więcej na połowie długości i lekkimi ruchami bez domknięcia ostrz wcinamy się ślizgiem w płótno włosów punktowo co 2 cm.
Wybieramy kolejne pasmo, równolegle do poprzedniego i wykonujemy te same czynności. Przerzedzamy ślizgiem, nadając włosom falowanej, lekkiej tekstury.
Z drugiej strony sekcji wybieramy dolne pasmo szerokości 3-4 cm i wcinamy się ślizgiem od połowy długości pasma co 2 cm.
Ostatnie pasmo z lewej strony przerzedzamy w ten sam sposób.
Ostatnie pasmo w tej sekcji – środkowe, górne. Przerzedzamy go tak samo jak i poprzednie pasma tej sekcji.
Przechodzimy do strzyżenia frontalnej części. Wyczesujemy wszystkie włosy do góry i koncentrujemy je pośrodku sekcji.
Głowę modelki pochylamy do przodu żeby uzyskać w trakcie strzyżenia asymetrię w długości górnej sekcji. Przy takim nachyleniu głowy, włosy nad najwyższym punktem będą obcięte krócej niż włosy, które rosną bliżej czoła.
Pasmo pamięci dla tej sekcji zabieramy z najwyższego punktu głowy i łączymy go z pozostałymi włosami strefy frontalnej.
Palce z pasmem układamy równolegle do powierzchni głowy, pośrodku sekcji i podcinamy punktowo, według wyznaczonego pasma pamięci.
Dla uzyskania falistej tekstury włosów, ślizgiem przerzedzamy pasma frontalnej sekcji, w taki sam sposób, jak w tylnej górnej strefie. Wybieramy ukośnym przedziałkiem pasmo o grubości 3-4 cm i wcinamy się nożyczkami w płótno włosów punktowo co 2 cm.
Kolejne pasmo z lewej strony frontalnej sekcji też wycinamy ślizgiem.
Z prawej strony wykonujemy te same czynności.
Przechodzimy do strzyżenia grzywki. Wybieramy sekcję w kształcie trójkąta. Dla stworzenia krótkiej, wystrzępionej grzywki należy wybrać długość jej konturu do brwi.
Wybieramy pośrodku sekcji pionowe pasmo, o szerokości około 3 cm i biorąc pod uwagę długość konturu, ścinamy włosy równolegle do powierzchni głowy.
Pozostałe włosy podciągamy do środka sekcji i podcinamy do wcześniej określonej długości.
Ślizgiem łączymy grzywkę z konturami skroni z lewej i prawej strony
Ślizgiem dodajemy grzywce jeszcze większej tekstury
Wracamy do bocznych sekcji i wybieramy nieduży trójkąt nad uchem.
Wcinając w płótno trójkąta jednocześnie przerzedzamy i skracamy z długości włosy nad prawym uchem.
Z lewej strony wybieramy pasmo w kształcie trójkąta i wykonujemy te same czynności.
Przystępujemy do modelowania włosów. Suszymy włosy bez użycia szczotki, starając się zachować naturalne ułożenie falowanych pasm.
Na podsuszonych włosach personalizujemy fryzurę, ślizgiem nożyczek, nadając włosom kierunek.
Stylizujemy włosy za pomocą sprayu z solą morską i pudru, dla nadania objętości i tekstury fryzurze.

METODY CIĘCIA: DEGAŻOWANIE.
EFILACJA. PERSONALIZACJA

Włosy są dość sypkim i lejącym materiałem. Niełatwo jest stworzyć ładny kształt fryzury. Zadbanie o poprawne proporcje w cięciu jest zadaniem wymagającym zachowania odpowiedniej technologii wykonania strzyżenia. Aby pasma po cięciu wyglądały dobrze i miały ładnie wykończone końcówki, należy je ścinać według podstawowego planu: na mokrych włosach tworzymy kształt i określamy długość strzyżenia, po wysuszeniu i wygładzeniu pasm pracujemy nad teksturą fryzury.

Tekstura włosów to efekt, który można uzyskać stosując różne techniki degażowania i efilowania pasm dla ułatwienia ich dalszej stylizacji i tworzenia różnych efektów wizualnych: fryzury z efektem włosów gładkich, puszystych, pierzastych, kudłatych itp.

Dla ułatwienia zdefinujemy pojęcia degażowania, efilowania i pozostałych sposobów teksturowania włosów:

Degażowanie czyli przerzedzanie, nadaje fryzurze ostateczną formę. Pozwala zwiększyć lub zmniejszyć objętość włosów. Czynność tę wykonuje się za pomocą specjalnych nożyczek, degażówek. Przerzedzanie można wykonać na włosach suchych i mokrych. Na pasmach suchych, degażowanie będzie bardziej łagodne, na mokrych bardziej zdecydowane, mocne. Kiedy trzeba opanować bardzo gęste, niesforne włosy, degażowanie robi się na włosach mokrych.

Przerzedzanie degażówkami można wykonać na całej długości pasma jak i na jego wybranej długości. Również na samych końcówkach dla złagodzenia tępego cięcia.

Za pomocą degażówek można wykonać cieniowanie na grzebieniu, aby uzyskać bardzo łagodne przejścia pomiędzy sekcjami o różnej długości włosów oraz uniknięcia wadliwych schodów przy samej skórze.

Stosowanie degażówek

W strefach, gdzie potrzebne jest nadanie fryzurze objętości, na przykład w sekcji czubka, degażowanie można wykonać pod spodem pasma, ostrza nożyczek należy skierować od nasady do góry. Do likwidacji objętości w wybranych strefach, degażówki należy wkładać w płótno włosów z góry, a ostrza kierować ku dołowi.

Efilacja włosów to technika strzyżenia, polegająca na nadaniu lekkości końcówkom po tępym cięciu. Wykonuje się ją nożyczkami klasycznymi na włosach suchych. Dzięki temu, efilowanie przebiega z większą kontrolą procesu cięcia, z zachowaniem kształtu wcześniej zrobionego na mokrych włosach zarysu strzyżenia.

Efilacja pomaga uzyskać efekt lekkiego i naturalnego wyglądu, nadać włosom tekstury, wykończyć strzyżenie. To jest jeden z najbardziej istotnych i podstawowych etapów strzyżenia, niezbędny nawet przy strzyżeniu włosów cienkich i delikatnych.

Podczas efilacji pasmo należy trzymać w palcach, wyczesując go w tym samym kierunku i pod tym samym kątem, jak w trakcie strzyżenia włosów mokrych. Im głębiej będą wchodzić ostrza nożyc w płótno, tym więcej dynamiki i ruchu będą mieć pasma po ukończeniu strzyżenia. Im grubsze włosy – tym dokładniejsza ma być efilacja. Przy pracy z delikatnymi włosami, zabieg należy wykonywać ostrożnie, żeby nie zepsuć stworzonego wcześniej zarysu fryzury. Jeśli po efilacji grzebień swobodnie ślizga się we włosach przy rozczesywaniu, nie zatrzymuje się przy końcówkach, oznacza że efilowanie zostało wykonane poprawnie.

Prosta linia konturu również wymaga wcinania się w płótno pasma. Robimy to wkładając ostrza nożyczek równolegle do włosów, aby nadać końcówkom lekkości. Natępnie poprawiamy linię konturu, doprowadzając ją do perfekcji. Efilowane pasmo można przytrzymywać grzebieniem, aby zachować tę samą pozycję, co przy strzyżeniu włosów mokrych.

Efilowanie

Strzyżenie ślizgiem, czyli cięcie sposobem poślizgowym (inna nazwa “na pióro”). Jest to metoda wcinania się w pasmo. Pozwala na stworzenie bardziej pierzastej tekstury na włosach, nadanie lekkości naturalnym falom i lokom oraz nadaniu kierunku w układaniu pasm. Przy zastosowaniu metody poślizgowej, nożyczki wkładamy w płótno trzymając ostrza równolegle do włosów. Ostrza nożyczek mogą być skierowane zarówno w stronę końcówek, jak i nasady.

Skierowanie nożyczek. Strzyżenie ślizgiem

Skierowanie nożyczek. tworzeniu konturu z nierówną teksturą

Przy tworzeniu konturu z nierówną teksturą, ostrza nożyczek mają być wkładane w płótno włosów pod odpowiednim kątem. W zależności od zamierzonego efektu: im większy kąt – tym większa różnica w długości pasm.

Za pomocą metody poślizgowej można wykonać całe strzyżenie.Dzięki tej technice pasma na końcach włosów będą konkretnie cieńsze.

Pointing – nacinanie punktowe, to rodzaj cięcia, który wykonuje się przy użyciu klasycznych nożyczek. Pasmo przycina się drobnymi przerywanymi liniami, końcówkami nożyczek, tworząc cięcie w formie frędzli. Ten rodzaj strzyżenia pozwala na stworzenie miękkiej, równomiernej tekstury, bez widocznych stopni i przejść. Pointing pozwala jednocześnie skrócić i przerzedzić włosy.

Pointing

Metoda „Truccili” to technika strzyżenia polegająca na skręcaniu włosów w twisty i cięcia ich degażówkami, kierując ostrza nożyczek ku końcówkom. Poziom, na którym ma być wykonane degażowanie skręconych w twisty pasm, zaczyna się mniej więcej od połowy długości pasma. Najlepiej się sprawdza przy strzyżeniu włosów kręconych, ponieważ pozwala zachować ich teksturę, a także skrócić z długości i wykończyć końcówki, pozostawiając pojedyncze cienkie pasma. Można wykonywać na włosach krótkich, średnich i długich.

Personalizacja strzyżenia – ostateczne uszlachetnienie różnymi metodami, nadanie tekstury pasmom, w zależności od budowy włosa i kształtu fryzury. Oznacza dopracowanie fryzury, nadanie kierunku układania włosów wokół twarzy, stworzenie objętości w poszczególnych strefach głowy, usunięcie zbędnej masy i gęstości włosów w miejscach, gdzie nie jest to potrzebne.

CO TO JEST UNISEX?

Definicja „unisex” z angielskiego jest połączeniem dwóch słów: „uni-” co oznacza „jeden” lub „jednolity” i „sex” co odnosi się do płci. Styl unisex pojawił się w wyniku zatarcia różnicy w rolach męskich i żeńskich w społeczeństwie. Unisex określa wygląd osoby. Jej odzież, buty, fryzurę, makijaż i perfumy. Główną cechą wszystkich rzeczy w tym stylu jest całkowity brak znaków wskazujących na płeć ich właściciela.

Przykładami produktów unisex są niektóre modele odzieży, takie jak koszulki, bluzy, jeansy, obuwie czy też akcesoria. Projektowane w taki sposób, aby pasowały zarówno mężczyznom, jak i kobietom. Produkty unisex charakteryzują się neutralnym wzornictwem, krojem i kolorystyką. To sprawia, że są bardziej uniwersalne i dostępne dla szerszego spektrum klientów.

Moda na unisex zaczęła się na początku 20 wieku, w czasie związanym z emancypacją i trudnymi warunkami militarnymi. Aktywny tryb życia i niemożliwość właściwej pielęgnacji włosów doprowadziły do rozpowszechnienia trendu krótkich fryzur wśród kobiet . Nowy modny kierunek wspierały znane kobiety tych czasów: aktorki, pisarki. Coco Chanel stała się wybitną zwolenniczką nowego stylu. Urocze panie zapożyczały krótkie fryzury z męskiego arsenału, dzięki czemu fryzury unisex stały się symbolem równości płci i wyrażały kobiece pragnienie wolności.

Kolejną falę powszechnej miłości do krótkich damskich fryzur wywołała na początku lat 50 Audrey Hepburn. Od tego czasu fryzury bez płci stały się powszechne.

W latach 80-90 dziewczyny przymierzają nawet najkrótsze, pozornie niezgodne z kobiecością, opcje: pixie, irokez, punk, krótki bob, garson, tomboy i wiele innych.

Długie włosy, które od zawsze były atrybutem kobiecości nie są już wyznacznikiem atrakcyjności.

Mówiąc o fryzurach męskich – chłopaki swoją męskość naturalnie podkreślają za pomocą wydłużonych włosów. Ogólnie mężczyźni nosili długie włosy od dawna, a krótkie fryzury stały się modne dopiero w ostatnich dwóch stuleciach. We współczesnym świecie długie włosy mogą przeszkadzać osobom pracującym zawodowo – na przykład wojskowym lub osobom obsługującym maszyny. Wymagają też pielęgnacji, która ma wiąże się z trybem życia.

W dzisiejszych czasach w ofercie salonów fryzjerskich termin „unisex” używany jest w kontekście usług, proponowanych zabiegów zarówno dla mężczyzn, jak i dla kobiet. Strzyżenia, farbowania i trwałe ondulacje już od lat są wśród usług unisex.

Strzyżenia unisex są bardzo uniwersalne. Mogą być wykonywane z grzywką, jak i bez. Struktura włosów nie jest ważna: są opcje dla prostych, kręconych, cienkich i grubych. Długość również jest różna: od zera mierzonego w milimetrach, do opcji pozwalających zebrać je w kucyk.

Krótkie fryzury unisex mogą podkreślić wszystkie zalety i wady wyglądu. Podkreślą oczy, usta, kości policzkowe. Takie fryzury najbardziej pasują osobom z rysami bliskimi idealnej proporcji, czyli odpowiadającymi zasadom złotego podziału. Małe niedoskonałości twarzy można zniwelować długą lub opadającą na bok asymetryczną grzywką. Właścicielki kwadratowego, okrągłego lub trapezowego kształtu twarzy, z krótkimi włosami mogą wyglądać bardziej męsko.

Fryzury unisex idealne pasują otwartym, wyróżniającym się osobom, prowadzącym aktywny styl życia. Młode dziewczyny najczęściej wybierają opcję włosów krótkich, a chłopaki długich lub średniej długości. Dzięki „świeżemu” wizerunku unisex młodzież najbardziej organicznie wpisuje się w nowoczesne społeczeństwo.

HUSH CUT UNISEX

HUSH CUT należy do strzyżeń w stylu koreańskim i urzeka młodzieńczą spontanicznością, prostotą i naturalnością. Początek lat 20 wieku XXI można śmiało uznać za rozkwit „Fali Azjatyckiej”, która ogarnęła cały świat.

Zasady tego stylu dyktuje muzyka. K-pop to nie tylko koreański styl muzyczny, ale cała subkultura młodzieżowa. Popularni idole prezentują idealny wygląd, ubrania, makijaż i fryzury, które chce odtwarzać w swoim wyglądzie dzisiejsza młodzież.

Fryzury w stylu koreańskim rzadko wymagają użycia lokówki czy suszarki. Stworzone z dużej ilości warstw, praktycznie nie wymagają stylizacji. Wyglądają żywo i naturalnie. Ze względu na specyficzny koreański kształt twarzy – trójkątny, grzywka jest częstym atrybutem podobnych fryzur. Może być asymetryczna, gęsta, cienka, długa i krótka.

Włosy Koreanek różnią się swoją strukturą od słowiańskich i europejskich. Są bardziej sztywne, gęste i proste. Strzyżenia w stylu K-pop są przeznaczone do takiego typu włosów. Ewentualnie do poddatnych na lekkie fale z normalną gęstością. Do cienkich, porowatych włosów, najlepiej poszukać innego rozwiązania.

HUSH CUT – to jest koreański bob. Zazwyczaj ma grzywkę, zaokrąglony kontur, podobnie jak w strzyżeniu “paź”. Może mieć lekko wywinięte na zewnątrz końcówki.

Możemy wyodrębnić dwa rodzaje HUSH CUT

Pierwszy – klasyczny, w kształcie boba. Takie strzyżenie jest kombinacją cieniowanego boba i pazia z grzywką. Pasuje osobom ze sztywnymi gęstymi włosami, trzymającymi kształt fryzury nawet bez dokładnego modelowania.

Drugi – kombinacja HUSH CUT z WOLF CUT – bob z wydłużoną tylną dolną częścią, z wywiniętymi końcówkami ale z obniżonym zarysem czubka. Druga opcja bardziej pasuje dla osób z włosami lekko falowanymi, najlepiej wygląda bez specjalnego układania, kiedy włosy schną po myciu same, bez suszarki.

Podobne cięcia będą pasować dla osób z owalnym i trójkątnym kształtem twarzy. Nawet osobom z okrągła twarzą można zaproponwac taki styl fryzury, pod warunkiem że klientka ma dziecięce rysy twarzy.

Każdy z rodzajów HUSH CUT będzie idealnie pasował dla młodych dziewczyn i chłopców.

Ze środków stylizacji możemy zaproponować lekki mus do modelowania i spray teksturyzujący.

Męski Hush Cut to fryzura z wydłużonymi warstwami wokół twarzy i krótszymi z tyłu. W strefie górki potylicznej, w męskiej opcji Hush Cut (tak samo jak i w damskim) linia objętości jest dość wyrazista. Można powiedzieć, że z tyłu w męskim Hush cut gradacja jest czytelna, tak jak w krótkim cieniowanym bobie. Pielęgnacja i stylizacja nie różni się od stylizacji damskiego Hush Cut i ma być dopasowana raczej do tekstury fryzury i struktury włosów.

Czym się różnią Wolf Cut a Hush Cut? Hush Cut ma lżejszą teksturę, natomiast Wolf Cut ma więcej warstw i skróconą strefę czubka.

Wolf Cut a Hush Cut

MILA. HUSH CUT
KOMBINACJA Z MULLET

Włosy modelki przed strzyżeniem. Lekko faliste, gęste, posłuszne.
Przed strzyżeniem, po umyciu włosów, wykonujemy podział głowy na strefy. Wybieramy najpierw linię kapelusza na poziomie zaokrąglenia głowy. Od punktu zakoli do punktu zakoli, przez czubek naokoło głowy. Przez najwyższy punkt głowy dzielimy strefę kapelusza na dwie części: przód i tył. Oddzielamy strefy skroni przedziałkiem od linii kapelusza do ucha.

Uwaga. Dla uzyskania większej objętości fryzury z tyłu proponujemy, aby przy oddzielaniu strefy kapelusza delikatnie obniżyć linię i zrobić ją pomiędzy czubkiem, a górką potyliczną.
Podział z tyłu: została oddzielona strefa kapelusza, z obniżoną linią.
Podział głowy na strefy jest symetryczny z dwóch stron.
Cięcie włosów zaczynamy od prawej skroni. Mierzymy grzebieniem z linijką odległość od linii kapelusza do ucha.
Wyczesujemy strefę skroni do góry, ustawiamy pasmo nad przedziałkiem linii kapelusza i podcinamy zgodnie z wymierzoną wysokością.
Grzebień ustawiamy na przedziałku linii kapelusza, równoległe pasma i podtrzymując go palcami, podcinamy włosy na skroni.
Po drugiej stronie wykonujemy te same czynności: najpierw mierzymy grzebieniem odległość od linii kapelusza do czubka ucha.
Ustawiamy grzebień na przedziałku, wyczesujemy włosy ze skroni do górnej płaszczyzny i skracamy je trzymając pasmo nad przedziałkiem linii kapelusza.
Sprawdzamy długość obciętych włosów. Mają być symetryczne.
Przechodzimy do strzyżenia włosów tylnej, dolnej strefy i stref za uszami. Dokładnie wyczesujemy włosy całej strefy do obniżonej linii kapelusza. Ustawiamy palce z pasmem włosów równolegle, naprzeciwko linii kapelusza. Grzebień też ustawiamy na tej linii i mierzymy długość, którą wyznaczyliśmy przy strzyżeniu skroni.
Podcinamy włosy na długości wyznaczonej za pomocą grzebienia, trzymając pasmo równolegle na wysokości obniżonej linii kapelusza. Przy gęstych i długich włosach obcinamy pasma w kilku podejściach, raz za razem pilnując poprawnego ustawienia ręki, trzymającej pasmo włosów w trakcie strzyżenia.

W razie potrzeby, po skróceniu włosów skroni i tyłu, można poprawić lub skrócić kontur fryzury. W naszym przypadku, modelka prosiła o pozostawienie długości bez zmian.

Przechodzimy do strzyżenia włosów tylnej części strefy kapelusza. Zaczynając od linii równowagi, która dzieli głowę przedziałkiem od ucha do ucha, w tylnej części strefy kapelusza wybieramy pasmo równolegle do niego i skracamy go na poziomie górki potylicznej. Będzie służyło jako pasmo pamięci do strzyżenia pozostałych włosów tej strefy. Proponujemy przy strzyżeniu falistych lub kręconych pasm, podcinać je z zapasem, czyli o 3-4 cm dłużej od wyznaczonego poziomu. Taki rodzaj włosów znacznie różni się długością w zależności od tego czy są suche, czy mokre.
Po wyznaczeniu pasma pamięci, kontynuujemy strzyżenie strefy czubka (tylnej części strefy kapelusza). Oddzielamy kolejne pasmo nad linią kapelusza, wyczesujemy go pod kątem 45’ odnośnie powierzchni głowy i podcinamy zgodnie z pasmem pamięci, ustawiając palce z pasmem tak, żeby powtórzyć kontur i kształt linii kapelusza.
W ten sam sposób podcinamy pozostałe włosy strefy czubka. Najpierw dolne warstwy, żeby wyznaczyć odpowiednią długość i kształt tej części, potem pozostałe, górne pasma.
Pilnujemy poprawnego ustawienia palców z pasmem. Utrzymujemy odpowiedni kąt i poziom przy wyczesywaniu. Ważne jest, aby nie naprężać i mocno nie naciągać włosów czubka. Pasma w tej strefie zazwyczaj są słabsze w porównaniu do pozostałych. Ponadto na zaokrągleniu głowy, włosy po wysuszeniu bardziej podnoszą się do góry. Może to zaburzyć proporcje fryzury, gdy przez mocne naciągnięcie zostaną obcięte krócej niż trzeba. Oprócz tego wicherki, które zazwyczaj znajdują się w strefie czubka, mogą zmienić kierunek układania włosów i zaburzyć kształt fryzury. Nasza rada – skracamy włosy bez naprężenia, z zapasem około 2-3 cm, do wyznaczonego konturu. Powtarzamy kształt linii kapelusza, pod kątem 45’ dla stworzenia widocznej gradacji i linii objętości w strefie górki potylicznej.
Przechodzimy do strzyżenia włosów przedniej części strefy kapelusza. Dzielimy ją od najwyższego punktu głowy do czoła, powstałe sekcje dzielimy na dwie części.
Część znajdującą się bliżej linii równowagi, w prawej połowie strefy, wyczesujemy w kierunku czubka i podcinamy zgodnie z pasmem pamięci, trzymając pod kątem 45’ odnośnie głowy. Pilnujemy, żeby głowa modelki była ustawiona prosto.
Przednią część prawej połowy również kierujemy do czubka i podcinamy zgodnie z pasmem pamięci, utrzymując kąt 45’ odnośnie głowy.
W lewej części strefy kapelusza powtarzamy te same czynności: najpierw sekcję, która jest bliżej czubka wyczesujemy lekko do tyłu.
Podcinamy zgodnie z wyznaczoną wcześniej długością czubka, trzymając pasmo pod kątem 45’ odnośnie głowy.
Przednią część też wyczesujemy w kierunku czubka i skracamy zgodnie z pasmem pamięci, trzymając pasmo pod kątem 45’ odnośnie głowy.
Kontynuując strzyżenie wybieramy sekcję grzywki w kształcie trójkąta. Ma być wybrana według antropometrycznych punktów odniesienia: od linii opaski na zaokrągleniu głowy, do punktów zakoli.
Długość grzywki wyznaczamy na poziomie ust. Do tej fryzury będą pasowały grzywki na poziomie czubka nosa, ust i brody.
Podcinamy grzywkę zgodnie z wybraną długością. Pasmo trzymamy pod kątem 45’ odnośnie głowy.
Po skróceniu grzywki, łączymy ją z linią stworzoną wcześniej przy strzyżeniu strefy kapelusza. Pasmo w trakcie cięcia trzymamy pod kątem 45’ w stosunku do głowy.
Po skróceniu grzywki, suszymy włosy modelki. Najpierw u nasady z wolej ręki.
Modelujemy i wygładzamy włosy za pomocą szczotki
Po wysuszeniu włosów zaczynamy personalizację całej fryzury. Za pomocą efilowania likwidujemy zbędną gęstość końcówek na grzywce.
Za pomocą wcięcia poślizgiem, nadajemy grzywce odpowiedni kierunek oraz lekkość.
Więcej uwagi poświęcamy tylnej części głowy, a w szczególności linii objętości. Strzyżenie było wykonane techniką gradacji (kąt 45’). Pomogło to stworzyć pełną linię objętości na poziomie górki potylicznej. Aby włosy lepiej się układały i miały jednolity, spójny kształt, efilowanie końcówek w tylnej strefie ma być wykonane porządnie i dokładnie.
Efekt końcowy. Strzyżenie Hush Cut połączone z Mullet, wersja damska.

MAKSIM.
MAN HUSH CUT

Włosy modela przed strzyżeniem. Gęste, lekko falowane, z porowatą strukturą.
Przed strzyżeniem myjemy włosy modela i wykonujemy separację głowy na sekcje. Najpierw wybieramy linię kapelusza w kształcie kwadratu: przez punkty zakoli robimy przedziałki, które łączymy w tylnej sekcji na poziomie czubka. Długość odcinka linii kapelusza na czubku ma się równać długości odcinka pomiędzy punktami zarostu na karku. Z tyłu, pomiędzy linią kapelusza, a górką potyliczną wybieramy jeszcze jedną kwadratową sekcję. W rogu strefy kapelusza robimy pionowy przedziałek w dół, z drugiej strony wybieramy taki sam przedziałek i łączymy je ze sobą na poziomie górki potylicznej.
Strefę kapelusza dzielimy na dwie części przez najwyższy punkt głowy. Od rogów kwadratu z tyłu, kierujemy przedziałki do czubków uszu i w ten sposób oddzielamy trójkątne sekcje boczne.
Strzyżenie zaczynamy od sekcji bocznej. Żeby nie odsłaniać uszu i zachować długość włosów na skroniach, za pomocą grzebienia z linijką mierzymy odcinek od linii kapelusza do czubka ucha.
Zbieramy wszystkie włosy sekcji pośrodku strefy prostopadle do głowy.
Podcinamy sekcje według wymierzonej grzebieniem długości.
Przechodzimy do strzyżenia sekcji za uchem, wyczesujemy całe pasmo do jej środka, palce ustawiamy prawie pionowo. Jeśli pasmo jest duże i nie mieści się w całości pomiędzy palcami – dzielimy go na dwie części. Najpierw podcinamy górną, biorąc pod uwagę pasmo pamięci z sekcji bocznej.
Kontynuujemy strzyżenie w sekcji za uchem: przesuwając niżej i powtarzając te same czynności. Zbieramy włosy pośrodku, podcinamy prawie pionowo, z lekkim ukosem, według pasma pamięci.
Po podcięciu sekcji, poprawiamy kontur za uchem.
Kontur sekcji bocznej też podcinamy, starając dobrać długość mniej więcej na poziomie grobelki małżowiny ucha. Włosy przy takiej długości będa się ukladać nie odstając od uszu.

Przy tworzeniu konturu strzyżenia na uszach, istotnym jest wybierać taką długość i kształt linii konturu, która będzie się układała w miejscach najmniejszych wypukłości małżowiny usznej. Bez zachowania tej zasady, pasmo włosów na uszach może odstawać i niekoniecznie dobrze się układać. Proponujemy, aby w trakcie strzyżenia na włosach wilgotnych wybierać długość konturu na uszach z zapasem, ponieważ po wysuszeniu na pewno uniosą się od nasady i będą wyglądały na krótsze. Oprócz tego w trakcie personalizacji i efilacji włosy też stracą na długości.

Po drugiej stronie sekcji bocznej powtarzamy te same czynności: zbieramy wszystkie włosy pośrodku strefy i wyznaczamy długość pasma pamięci według wcześniej wymierzonej długości przy pomocy grzebienia z linijką.
Układamy palce z pasmem poziomo, równolegle podłogi i ścinamy według wyznaczonej długości. Głowa modela jest ustawiona prosto.
Za lewym uchem podcinamy włosy, zbierając je pośrodku sekcji i ustawiając palce prawie pionowo. Tniemy według pasma pamięci.
Poprawiamy kontury symetrycznie z prawą stroną.
Dolną tylną sekcję podcinamy według pasm pamięci, które powstały w strefach za uszami. Włosy wyczesujemy do górki potylicznej. Palce ustawiamy poziomo, równolegle do przedziałka tylnej sekcji kwadratowej.
Poprawiamy kontur fryzury z tyłu.
Tylną kwadratową sekcję strzyżemy zbierając wszystkie włosy pośrodku. Ustawiamy palce z pasmem pionowo, biorąc pod uwagę pasmo pamięci, powstałe na poziomie górki potylicznej.
Za pomocą maszynki konturówki usuwamy zbędne włosy na karku, tworząc bardziej precyzyjną linię konturu.
Przechodzimy do strzyżenia włosów strefy czubka. Wszystkie włosy zbieramy pośrodku i podcinamy, układając palce pionowo, równolegle do powierzchni głowy. Długość dopasowujemy do pasma pamięci z poprzedniej, tylnej sekcji.
Przystępujemy do strzyżenia strefy korony. Zbieramy wszystkie włosy pośrodku. Dla pamięci i kontroli długości włosów wybieramy część ostrzyżonych z poprzedniej strefy, najlepiej z najwyższego punktu głowy. Dla zachowania długości grzywki ustawiamy palce w taki sposób żeby połączyć pasmo pamięci z poprzedniej strefy z krawędzią sekcji przy czole. Podcinamy, łącząc wyznaczone punkty.
Poprawiamy kontury grzywki. Najpierw wyczesujemy włosy do jednego boku i dopasowujemy długość do konturów sekcji bocznej, nie naruszając długości grzywki. Zazwyczaj przy takim cięciu powstaje lekko ukośna linia z wydłużeniem do twarzy.
Z drugiej strony powtarzamy te same czynności.
Dla uzyskania lekkiej tekstury i lepszego układania na konturach za uszami, wcinamy się na pióro w płótno włosów w kierunku, w którym chcemy żeby się układały.
Na skroniach wykonujemy te same czynności.
Kontynuujemy wcinanie się w płótno na konturach z tyłu, nadając włosom odpowiedni kierunek układania za pomocą nożyczek.
W sytuacji kiedy włosy są gęste i oporne, wcinanie się ślizgiem w płótno wilgotnych włosów pomoże mocnej wycieniować pasma i uzyskać odpowiednią teksturę oraz lekkość na końcówkach. Jeśli wasz klient/klientka ma włosy delikatne, proste, personalizację ślizgiem proponujemy wykonywać na sucho. Zabieg ten na włosach suchych jest bardziej delikatny, nieagresywny. Pozwoli to lepiej kontrolować personalizację i nie przesadzić z cieniowaniem.

Włosy naszego modela są gęste, lekko falowane dlatego personalizację oraz przerzedzenie pasm wykonujemy na włosach wilgotnych.

Po tym jak efilowanie zostało wykonane na całych włosach, przystępujemy do suszenia i modelowania. Stosujemy szeroką nasadkę suszarki, ustawiamy tryb z nie gorącym i słabym strumieniem. Najpierw przy pomocy plastikowej szczotki unosimy włosy u nasady nadając odpowiedni kierunek. Potem odkładamy szczotkę i układamy palcami. W ten sposób uzyskamy objętość u nasady oraz maksymalnie podkreślimy naturalną teksturę włosów.
Efekt końcowy jednej z opcji strzyżenia Hush Cut unisex. Tą technikę można również zastosować na włosach damskich.

CO TO JEST ZŁOTY PODZIAŁ
I JAK UZYSKAĆ PROPORCJE
W STRZYŻENIACH

Nasz świat podlega i opiera się na harmonii. Harmonia wizualna, harmonia dźwięków i faktur jest powszechna w naszym życiu. Synonimem słowa „harmonia” jest koncepcja „złotego podziału”.

Generalnie złoty podział jest zasadą proporcji ukazującej stosunek jednej części do całości. Czyli: dzieli coś lub kogoś na dwie proporcjonalne części, w których całość odnosi się do większej części, tak jak większa do mniejszej.

Zazwyczaj, tłumacząc na czym polega zasada złotego podziału, łatwiej jest się kierować rysunkami jak poniżej, ponieważ obliczenie złotego podziału w sposób matematyczny jest dość skomplikowane.

Liczbowym wyrażeniem złotego podziału jest wartość 1,618. Czyli tak zwana liczba Fibonacciego. Najbardziej znanego matematyka średniowiecznej Europy.

Ciąg Fibonacciego i złoty podział są ze sobą ściśle powiązane. Stosunek kolejnych liczb Fibonacciego jest zbieżny i zbliża się do złotego podziału.

Całkiem możliwe, że ciąg Fibonacciego mógł pozostać jedynie incydentem matematycznym, ale dociekliwe umysły naukowców zauważyły ten wzór w zjawiskach i procesach naturalnych. Jak się okazało ciąg liczb Phi (Fibonacciego) jest zawarty dosłownie we wszystkich obiektach żywej przyrody – u zwierząt, w roślinach, a nawet u człowieka.

To jest niesamowity ciąg matematyczny, będący unikalnym kodem osadzonym we wszystkim, co nas otacza. 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89, 144, 233, 377, 610, 987, 1597, 2584, …

Ten kod można odzwierciedlić nawet dźwiękiem.

Fibonacci sequence in music

Spirala Fibonacciego lub złota spirala to sekwencja połączonych ćwiartek okręgów wpisanych w tablice kwadratów o bokach równych liczbom Fibonacciego.

Liczby Fibonacciego opisują różne zjawiska w sztuce, muzyce i przyrodzie. W fortepianie liczba białych (8) i czarnych (5) klawiszy w każdej oktawie (13) to liczby Fibonacciego. Długości i szerokości wielu prostokątnych obiektów, takich jak budynki, okna, karty płatnicze, odpowiadają liczbom jego szeregu.

W przyrodzie również można znaleźć złoty podział oraz spiralę Fibonacciego: na szyszkach, ananasach, kwiatach słonecznika. Ułożenie liści i gałęzi na łodygach wielu roślin odpowiada jego liczbom. Lista ta jest nieskończona.

Wiadomo już, dlaczego wszyscy wielbiciele kotów mają pewność, że obcują z totalną perfekcją:)

Największym arcydziełem natury, stworzonym według proporcji złotego podziału, jest człowiek. Każda z naszych części ciała: zęby, nos i usta, brwi i oczy, palce u rąk i nóg – wszystko jest ze sobą powiązane zgodnie ze złotą proporcją.

Leonardo Da Vinci „człowiek witruwiański”

Słynny rysunek Da Vinci „człowiek witruwiański” jest diagramem idealnych proporcji z punktu widzenia Leonarda.

Pojęcie złotego podziału można również odnieść do fryzjerstwa. Pomoże to zachować odpowiednią proporcję w tworzonych przez nas fryzurach.

Jeśli przy podziale głowy na obszary i strefy, wyborze długości pasm pamięci oraz dopasowaniu długości konturów fryzury weźmiemy pod uwagę punkty antropometryczne na linii włosów, a także nos, uszy, oczy, usta, kości policzkowe, żuchwę, brwi, podbródek, maksymalnie zachowujemy poprawne proporcje w kształtach fryzur i ich częściach. Oprócz tego, będzie łatwo powtórzyć fryzurę u tej samej osoby po jakimś czasie, kiedy włosy już odrosną. Punkty antropometryczne pomagają stworzyć szkic fryzury na rysunkach technicznych, które potem będzie można odtworzyć przy robieniu separacji przed strzyżeniem, bezpośrednio na głowie klienta.

Zastosowanie spirali Fibonacciego we fryzjerstwie

Przenosząc rysunek z wyznaczonym na nim punktem złotego podziału na rysunek techniczny z antropometrycznymi punktami odniesienia głowy, można dopasować proporcje złotego podziału do schematów i podziałów strzyżeń.

proporcje złotego podziału

Na przykład:

Jeśli zrobimy przedziałek od czoła do tylnej części szyi (tkz. przedziałek sagitalny dzielący głowę na lewą i prawą część) i wyznaczymy na tym przedziałku punkt najwyższy głowy będzie on punktem złotego podziału.

przedziałek sagitalny

Jeśli na przedziałku sagitalnym znajdziemy poprawnie górkę potyliczną – ona też będzie w punkcie złotego podziału.

przedziałek sagitalny. Górka potyliczna

Punktem złotego podziału jest miejsce leżące na odcinku od najwyższego punktu głowy do punktu zarostu z tyłu na szyi. Mieści się pomiędzy górką potyliczną, a punktem czubka głowy

Punkt złotego podziału

Na przydziałku sagitalnym od czoła do czubka – punkt najwyższy głowy leży w miejscu złotego podziału.

punkt najwyższy głowy

Dla zachowania proporcji istotnym jest, aby w trakcie robienia przedziałków dokładnie wyznaczyć punkty antropometryczne na głowie klienta.

Przedziałki zastosowane przy podziale głowy na strefy mają być zrobione maksymalnie dokładnie, jak od linijki. Spinki i klamry, którymi będą podpięte włosy muszą dobrze je trzymać, ale nie ściskać mocno. Przy silnym naprężeniu skóra głowy się naciągnie, a przedziałki mogą zmienić swoje położenie. Doprowadzi to do zaburzenia proporcji strzyżenia.

Należy pamiętać o tym, że włosy suche i mokre różnią się długościami. Po wysuszeniu mogą widocznie zmienić swoją długość. Przy strzyżeniu proponujemy brać pod uwagę strukturę włosów i podcinać pasma z zapasem. Im bardziej włos jest pofalowany i kręcony, tym większy zapas ma być uwzględniony przy skracaniu pasma.

Na przykład, po wyznaczeniu długości pasma pamięci, które ma być dopasowane do poziomu górki potylicznej, mokry włos ma być podcięty o 1 – 2 cm dłużej niż wyznaczony punkt (przy strzyżeniu włosów prostych) i około 3-4 cm przy falowanych. W przypadku włosów kręconych proponujemy wyznaczać pasmo pamięci, pozwalając lokom swobodnie leżeć przy głowie bez rozczesywania go grzebieniem.

Bierzcie pod uwagę fakt, że włos mokry ma mocne właściwości rozciągające. Nawilżony potrafi się rozciągnąć x10 w stosunku do normalnej długości. Nie starajcie się w trakcie strzyżenia mocno naciągać pasma z włosem, aby nie zmienić jego długości i nie być zdziwionym efektem. Pasma przy strzyżeniu mają być dokładnie wyczesane i poprawnie ułożone pomiędzy palcami, ale bez mocnego napięcia. Jak pisaliśmy wyżej, dobrze dobrany grzebień pozwoli uniknąć nierównomiernego naprężenia w trakcie strzyżenia.

Zasady złotego podziału pomogą nie tylko zachować poprawne proporcje w strzyżeniach, ale również pomogą poprawić sytuacje, kiedy tego wymaga kształt głowy. W kolejnych częściach naszej serii podręczników poruszymy tematy korygowania różnych kształtów twarzy, odchodzących od standardu złotego owalu. Teraz omówimy korektę kształtów czaszki.

Górka potyliczna może się mieścić w punkcie złotego podziału, mieć ułożenie niżej lub wyżej. Jeśli przy konsultacji i diagnozie, przy dotknięciu głowy klienta palcami odczuliście inne od złotego podziału położenie górki potylicznej, należy uwzględnić to przy robieniu separacji i wyznaczeniu linii objętości. Wystarczy przy jej obniżonym położeniu zrobić przedziałek ciut wyżej, nad górką, a przy wysokim ciut niżej, pod górką. W każdym przypadku separacja ma się zaczynać i kończyć przy czubkach uszu.

Położenie górki potylicznej

Stefa czubka może być zbyt wybrzuszona, rozbudowana lub odwrotnie – dość płaska, niewyraźna. Przy płaskim, linia kapelusza może być obniżona w stosunku do sytuacji z rozbudowanym czubkiem, gdzie może być ona lekko uniesiona, czyli dopasowana do zasad złotego podziału.

Położenie górki potylicznej

Punkty zakoli też mogą być bardzo wyraziste i uniesione wyżej, kontur wewnętrzny zarostu włosów na czole może być gęsty, bez wyraźnych zakoli. W tej sytuacji dla zachowania zasad złotego podziału wystarczy wybierać poziom linii kapelusza na granicy dwóch płaszczyzn, po przekątnej.

Punkty zakoli

Górna część głowy, kość ciemieniowa czaszki może być szersza lub węższa od standardowej. W tej sytuacji wskazane jest delikatnie przemieścić położenie linii kapelusza: przy szerokiej czaszce – lekko ją unieść i w ten sposób zwęzić strefę frontalną. Przy wąskiej, wydłużonej górnej części głowy, linia kapelusza może być lekko obniżona. W taki sposób rozszerzymy strefę kapelusza.

Te manipulacje pozwolą dopasować strefy i obszary, z których składają się schematy strzyżeń do idealnych proporcji złotego podziału oraz indywidualnie dopasowująć kształt fryzury do kazdego klienta.

Poprawne wyznaczenie punktów odniesienia przy robieniu separacji przed strzyżeniem oraz uwzględnienie wszystkich wyżej wymienionych punktów, pomoże zachować złote proporcje w cięciu. Fryzura będzie długo utrzymywać kształt, a przy poprawnej personalizacji i dopracowaniu tekstury nie będzie wymagać uciążliwego modelowania i układania. Włosy po takim “inteligentnym cięciu” będą odrastać bez utraty formy minimum trzy miesiące.

TOMBOY UNISEX

Z angielskiego TomBoy oznacza „chłopczyca”. Wcześniej tak nazywano kobiety i dziewczęta, które naśladowały typowe męskie zachowania, zabawy i maniery. Obecnie wizerunek chłopczycy kojarzy się raczej z cechami zewnętrznymi. “Tomboy” pojęcie, które odbiega od stereotypów związanych z płcią. Fryzura Tomboy częściej jest kojarzona z nazwą “Garson”

Styl chłopczycy charakteryzuje się androgynią, czyli podkreśloną męskością. Tę fryzurę demonstrowały w różnych latach gwiazdy takie jak Agyness Deyn, Cara Delevingne, Pink, Miley Cyrus, Kristin Stewart, Ellen Page i wiele innych.

Początkowo styl Tomboy-Garson został ożywiony przez Coco Chanel, która dostosowywała męskie ubrania do kobiecej garderoby. Coco uwielbiała kamizelki, spodnie i krótkie włosy.

Ważnym wydarzeniem rewolucji seksualnej i pojawienia się stylu Tomboy była powieść Victora Marguerite „La Garçonne”, w której główna bohaterka zachowywała się jak mężczyzna, prowadziła samochód, hulała i zakochała się w kobiecie.

W tamtych czasach dziewczyny – buntowniczki obcinały swoje włosy w stylu „a la garçon”, żeby bronić swojego prawa do wolności wyglądu i zachowania. Łatwo się domyślić, że nazwa garçon wzięła się z prośby o wykonanie fryzury w męskim stylu.

Współcześnie moda na Tomboy kojarzona jest z popularnością koreańskich artystów muzycznych i trendem w kierunku garderoby unisex, będącej protestem przeciwko tożsamości płciowej.

Dzisiaj wygląd damskiego Tomboy waha się od extra krótkich, dziarskich strzyżeń do grzecznych klasycznych cięć, podobnych do fryzury ułożonego kujona.

Archiwum Juran ART 2020-2022

Męski Tomboy – fryzura kojarzona z grzecznym chłopakiem. Antypod do fryzur dziewczyn – buntowniczek, które chcą ujawnić swoją swobodę . Męska wersja zazwyczaj jest czesana na przedziałek, z gładką teksturą. Stanowi klasyczną fryzurę pasującą do chłopaków noszących garnitury.

Zdjęcia – wolny dostęp – Internet

Pasuje do niezbyt gęstych, prostych i posłusznych włosów, które będą dobrze trzymać kształt fryzury. Dzięki różnym długościom i kształtom grzywek można korygować każdy kształt twarzy. Czyni to tę fryzurę uniwersalnym rozwiązaniem tak dla chłopaków, jak i dla dziewczyn.

Przedstawiamy dwie techniki Tomboy unisex, które wykonaliśmy dla Walerii i Iwana:

Tomboy unisex

IWAN.
TOMBOY

Schemat strzyżenia TOMBOY

Włosy modela przed strzyżeniem. Włosy proste i gęste.
Strzyżenie zaczynamy od podziału głowy na strefy. Czyste, wilgotne włosy rozczesujemy i dzielimy najpierw przez najwyższy punkt głowy, przedziałkiem od ucha do ucha, tworząc linie równowagi. Od niej z dwóch stron robimy przedziałki do punktów zakoli. W przedniej części głowy powstają trzy sekcje: dwie boczne (skroniowe) oraz strefa korony.
Z tyłu wybieramy trójkąt w strefie czubka, od linii równowagi na poziomie zaokrąglenia głowy do punktu, który mieści się pomiędzy czubkiem, a górką potyliczną.
W środkowej części tylnej strefy pod trójkątną sekcją czubka, wybieramy jeszcze dwie sekcje. Robimy równoległe, w stosunku do trójkątnej strefy przedziałki, na poziomie górki potylicznej.
Aby poprawnie wybrać poziom, na którym ma się zaczynać przedziałek środkowej tylnej sekcji,należy odcinek linii równowagi, zaczynający się od linii kapelusza, podzielić na dwie równe części. Pokazać na zdjęciu
Widok separacji z góry.
Strzyżenie zaczynamy od wyznaczenia długości bocznej sekcji. Pod kątem 0’ podcinamy włosy prostą linią, mniej więcej nad płatkiem małżowiny usznej.
Po wyznaczeniu długości bocznej strefy, wyczesujemy ją do przedziałka linii równowagi, ustawiamy palce z pasmem naprzeciwko niej i podcinamy włosy bocznej strefy pod kątem 90’ odnośnie powierzchni głowy. Długość tej strefy będzie pasmem pamięci przy cieniowaniu sekcji tylnych. Pokazać na zdjęciu
Po skróceniu włosów bocznej sekcji przechodzimy do strzyżenia dolnej tylnej. Przy wyczesywaniu koncentrujemy włosy po środku sekcji, ustawiamy palce równolegle ukośnego przedziałka i biorąc pod uwagę długość włosów bocznej sekcji, skracamy włosy.
Kontynuujemy strzyżenie dolnej tylnej strefy. Koncentrujemy pasmo pośrodku sekcji. Palce ustawiamy równolegle przedziałka i podcinamy zgodnie z wyznaczonym wcześniej pasmem pamięci.
Strzyżenie w taki sposób równomiernie cieniuje włosy i tworzy poprawną proporcję fryzury w dolnej tylnej części głowy.
Drugą boczną sekcję strzyżemy w ten sam sposób. Najpierw wyznaczamy długość tej strefy prostą linią nad płatkiem małżowiny usznej, pod kątem 0’.
Po wyznaczeniu długości bocznej sekcji, wyczesujemy włosy do linii równowagi. Ustawiamy palce z pasmem naprzeciwko niej i podcinamy pod kątem 90’ odnośnie powierzchni głowy, biorąc pod uwagę wcześniej wyznaczoną długość bocznej strefy.
Kontynuujemy strzyżenie, przysuwając się do tylnej strefy. Wyczesujemy włosy pośrodku sekcji, ustawiamy palce równolegle do przedziałka i podcinamy włosy zgodnie z pasmem pamięci bocznej części.
Strzyżenie tylnej sekcji wykonujemy powtarzając kształt głowy, przesuwając się do górki potylicznej.
Trzymając się pasm pamięci i odpowiedniego poziomu ustawienia palców w trakcie strzyżenia tylnych stref, ich długość ma się połączyć na tym samym poziomie.
W razie potrzeby skracamy kontur fryzury z tyłu.
Za pomocą maszynki konturówki usuwamy zbędne włosy z tylnej strefy szyi.
Przechodzimy do strzyżenia włosów jednej z tylnych środkowych sekcji. Biorąc jako pasmo pamięci włosy z bocznej strefy, wyczesujemy pasmo ustawiając palce naprzeciwko i równolegle dolnego przedziałka sekcji, podcinamy włosy kierując palce z pasmem do górki potylicznej.
Po drugiej stronie wykonujemy te same czynności. Zabieramy włosy jako pasmo pamięci ze strefy skroni, palce ustawiamy równolegle linii kapelusza i naprzeciwko dolnego przedziałka sekcji. Podcinamy włosy pod kątem 45’.
Jeśli wszystkie czynności wykonamy poprawnie, długości włosów z dwóch stron sekcji połączą się naprzeciwko górki potylicznej.
Przechodzimy do strzyżenia strefy czubka. Całą sekcję wyczesujemy do tyłu, bierzemy pasmo pamięci z poprzedniej sekcji i podcinamy ją prostopadle do podłogi. Pilnujemy, żeby głowa modela była ustawiona prosto.
Przechodzimy do strzyżenia strefy korony. Najpierw oddzielamy część grzywki.
Podcinamy grzywkę na poziomie czubka nosa.
Po wyznaczeniu długości grzywki, wyczesujemy od razu całą strefę korony, koncentrując ją pośrodku.
Podcinamy włosy łącząc długość grzywki z pasmem pamięci zabranym ze strefy czubka, z najwyższego punktu głowy.
Dzielimy strefę korony środkowym przedziałkiem. Wyczesujemy włosy w dół, do bocznych stref i podcinamy je na poziomie wyznaczonego wcześniej konturu. Dla zachowania długości grzywki, w trakcie strzyżenia zaczesujemy włosy lekko do tyłu.
Z drugiej strony wykonujemy te same czynności.
Po zakończeniu strzyżenia zaczynamy suszenie i modelowanie włosów. W trakcie modelowanią szczotką, kierujemy włosy do tyłu.
Po wysuszeniu za pomocą efilacji personalizujemy fryzurę. Przez to, że włosy strefy korony nie są połączone długościami z bocznymi strefami, istotnym jest przypilnować żeby nie zepsuć wcześniej stworzonych linii cięcia.
Efilacja ma być przeprowadzona dokładnie, zgodnie z kątami i kierunkami, które były zachowane w trakcie strzyżenia tych partii na włosach wilgotnych.
Po zakończeniu personalizacji, dopracowujemy kształt skroni aby podkreślić męski kontur fryzury.
Efekt końcowy męskiej wersji fryzury TomBoy.

WALERIA.
TOMBOY

Schemat strzyżenia

Włosy modelki przed strzyżeniem. Gęste, proste, mocne.
Przed strzyżeniem wykonujemy podział głowy na strefy. Najpierw, przez najwyższy punkt głowy, robimy przedziałek od ucha do ucha. Dzielimy głowę na przód i tył za pomocą linii równowagi. Od niej, do punktów zakoli, przedziałkiem oddzielamy boczne strefy od strefy korony.
Z tyłu, od najwyższego punktu głowy robimy środkowy przedziałek. Zatrzymujemy go na punkcie, znajdującym się pomiędzy punktem czubka, a górką potyliczną. Na odcinku od najwyższego punktu do ucha szukamy środkowego punktu. Od niego robimy separację do tylnego przedziałka środkowego. Dzięki temu z tyłu głowy powstaną dwa symetryczne trójkąty.
W strefie korony od najwyższego punktu głowy, robimy dwa przedziałki. Kierujemy je do środkowych punktów brwi, dzięki czemu w tej strefie powstają trzy trójkątne sekcje.
Z każdej strony separacje są symetryczne.
Przed strzyżeniem najpierw mierzymy długość odcinka od górki potylicznej do trójkątnych sekcji czubka.
Ustawiamy grzebień na przedziałku jednego z tylnych trójkątów, aby wyznaczyć długość strzyżenia dolnej tylnej strefy.
Wyczesujemy część dolnej tylnej strefy do przedziałka trójkątnej strefy. Ustawiamy palce z pasmem równolegle i trochę wyżej przedziałka. Podcinamy na wymierzonej wcześniej wysokości. Dla wygody można stać po przeciwnej stronie od ścinanej sekcji.
Dla wykonania bardziej dokładnego cięcia, starajmy nie zabierać od razu wszystkich włosów do strzyżenia, tylko równomiernie rozprowadzać włosy między palcami i stopniowo przemieszczać je wzdłuż przedziałka.
Dla strzyżenia tylnej dolnej strefy z lewej strony, zmieniamy swoją pozycję odnośnie modelki. Tak samo wyczesujemy włosy do przedziałka, ustawiamy palce z pasmem równolegle i lekko z góry podcinamy włosy zgodnie z pasmem pamięci wyznaczonym przy strzyżeniu dolnej tylnej strefy z prawej strony.
W razie potrzeby podcinamy kontur fryzury z tyłu. W naszym przypadku, za pomocą punktowego cięcia została nadana bardziej miękka tekstura konturom tylnej strefy, bez zmiany długości fryzury.
Przechodzimy do strzyżenia stref czubka. Najpierw mierzymy długość środkowego przedziałka.
Ustawiamy grzebień na środkowym przedziałku prostopadle głowy. Jeden z trójkątów wyczesujemy do środka i podcinamy zgodnie z wymierzoną długością.

Z drugim trójkątem powtarzamy te same czynności: wyczesujemy włosy całej sekcji do środkowego przedziałka i podcinamy, biorąc pod uwagę długość już skróconego pierwszego trójkąta.
Przechodzimy do strzyżenia jednej z bocznych sekcji. Najpierw wyznaczamy długość odcinka od linii kapelusza do ucha.
Wizualne dzielimy ten odcinek na pół.
Przy wyczesywaniu koncentrujemy całe włosy pośrodku bocznej sekcji.
Podcinamy sekcję boczną na wymierzonej długości: połowa długości odcinka pomiędzy linią kapelusza, a czubkiem ucha.
Z drugą boczną sekcją powtarzamy te same czynności. Skracamy włosy według wymierzonej długości – połowy odcinka od linii kapelusza do czubka ucha.
Przechodzimy do strzyżenia środkowego trójkąta w strefie frontalnej. Wyczesujemy włosy do góry, zabieramy cienkie pasmo z najwyższego punktu głowy, jako pasmo pamięci. Dla maksymalnego zachowania długości grzywki ustawiamy palce z pasmem na wydłużenie, w kierunku twarzy.
Podcinamy włosy środkowego trójkąta, trzymając palce z pasmem bezpośrednio nad szczytem głowy.
Jedną z bocznych trójkątnych sekcji wyczesujemy do przedziałka środkowego trójkąta i biorąc pod uwagę długość już skróconej sekcji ścinamy, trzymając palce z pasmem równolegle nad przedziałkiem.
Na drugim boku powtarzamy te same czynności. Wyczesujemy włosy do przedziałka środkowego trójkąta, ustawiamy palce równolegle nad nim i skracamy włosy zgodnie z wyznaczonym pasmem pamięci.
Po zakończeniu strzyżenia, suszymy i modelujemy włosy.
Personalizujemy fryzurę za pomocą efilacji. Nadajemy lekkiej tekstury pasmom wcinając się na długość ostrza nożyczek w płótno, w każdej strefie głowy. Powtarzamy te same kąty i kierunki, które stosowaliśmy w trakcie strzyżenia włosów mokrych. Kiedy pomiędzy palce będą trafiać włosy o różnej długości, czyli włosy z różnych stref, nie równamy ich do siebie, żeby nie zepsuć proporcji strzyżenia.
Jeśli włosy są za krótkie, żeby trzymać je w palcach, w trakcie efilacji można podtrzymywać pasmo grzebieniem.
Aby włosy układały się lepiej za uszami, za pomocą ślizgu nadajemy im kierunek układania, w stronę twarzy.
Kształtujemy i nadajemy teksturę konturom fryzury nad uszami i na skroniach.
Strefę frontalną wyczesujemy najpierw w stronę lewego boku i precyzujemy linie konturu grzywki.
Z prawej strony tak samo poprawiamy linie konturu, personalizujemy grzywkę. W razie potrzeby, ślizgiem nadajemy grzywce kierunek układania.
Efekt końcowy damskiej wersji TomBoy

RYSUNEK TECHNICZNY, SZKIC

Istotnym narzędziem dla fryzjera, który świadomie podchodzi do wykonania zabiegów fryzjerskich, jest rysunek techniczny. Pomaga wizualizować pomysł na koloryzację, czy cięcie. Ułatwia przyswajanie informacji takich jak, rozprowadzenie i umieszczenie przedziałków, kierunków odczesywania pasm, wyznaczenie stref, w których mają powstać różne efekty kolorystyczne, elementy strzyżenia czy upięcia.

Ważna jest nie tylko sprawność czytania rysunku technicznego, ale również warsztat pozwalający na stworzenie go samodzielnie. Umiejętności graficzne i swobodne wyrażanie myśli w takiej formie odgrywają dużą rolę w pracy fryzjera-stylisty. W trakcie nauki i pracy, rysunek kształtuje zdolność wizualnego przekazywania i zachowania informacji technicznych. O wiele prościej jest obejrzeć szkic z techniką farbowania, czy strzyżenia i przypomnieć sobie, w jaki sposób było to wykonane, niż szukać informacji w konspektach i zeszytach.

Dzięki nawykom tworzenia rysunku technicznego, rozwija się umiejętność obserwacji. Pozwala na uchwycenie istotnych szczegółów nie tylko na schematach cięć i koloryzacji, a również na zdjęciach i wideo. Opanowanie rysunku technicznego pozwala w szybki i łatwy sposób zapisać podstawowe kroki i kolejność wykonania zabiegu fryzjerskiego. Umożliwia zrozumienie, w jaki sposób zostało wykonane cięcie na zdjęciu, które pokazuje klientka jako wizualizację oczekiwanego efektu. Na wszystkich etapach rozwoju fryzjerzy-styliści, “projektanci” fryzjerstwa używają rysunku technicznego. Jest uniwersalnym językiem do wyrażania intencji i pomysłów.

Aby stworzyć rysunek techniczny, fryzjer nie musi być mistrzem w malarstwie portretowym swoich klientów. Podstawowe umiejętności graficzne oczywiście należy rozwijać, jednak na początku warto korzystać z gotowych szkiców, takich jak umieszczony w kodzie kodzie QR.

Aby opanować rysunek techniczny, proponujemy wydrukować szkic i poćwiczyć wykonywanie. Można najpierw skopiować kilka schematów strzyżeń umieszczonych w tym podręczniku. Przy kopiowaniu rysunków zwracajcie uwagę na zachowanie proporcji oraz dokładne umieszczenie punktów i linii. Ich umiejscowienie ma zasadnicze znaczenie. Poprawne odwzorowanie na głowie klienta, w celu realizacji zadania, pomoże uniknąć błędów w wykonaniu strzyżenia.

Kiedy odtwarzanie i kopiowanie schematów strzyżeń zostanie opanowane, proponujemy próbować samodzielnie tworzyć szkice cięć. Ułatwi to zapamiętywanie wykonania zadań instruktora. Powtarzanie tej samej usługi dla stałej klientki oraz przekazywanie innym swoich pomysłów i inspiracji.

Pobierz szkic

EFEKT SFUMATO W TECHNIKACH STRZYŻEŃ

Sfumato (z włoskiego słowa fumo, “dym”). Sfumato daje „miękki” efekt strzyżenia, pomaga stworzyć płynne łagodne przejścia bez schodów i “ciężkich” linii.

Efekt ten można osiągnąć stosując przy podziale na sekcje wklęsłe przedziałki lub przedziałki w kształcie zygzaków.

Dla strzyżenia włosów falowanych, kręconych, posłusznych proponujemy stosować przedziałki wklęsłe oraz zygzaki z małą amplitudą i szerokim rozstawem. Tak jak na zdjęciu poniżej.

Przy strzyżeniu włosów sztywnyc i prostych można stosować przedziałki w kształcie zygzaków z wysoką amplitudą i małym rozstawem lub drobne, gęste zygzaczki. Podziały zrobione w taki sposób pozwolą uzyskać płynne przejścia pomiędzy sekcjami.

Płynne przejście pomiędzy pasmami różnych stref głowy można stworzyć wyczesując wszystkie włosy jednej sekcji razem, koncentrując je pośrodku lub nad wyznaczonym punktem na głowie.

Na zdjęciach poniżej pokazujemy kilka przykładów efektu sfumato stworzonego za pomocą wyczesywania wszystkich włosów sekcji do jednego punktu lub przedziałka wybranej sekcji. Techniki pozwalające uzyskać efekt miękkiego łączenia włosów w różnych strefach głowy często stosujemy przy strzyżeniach z dużą ilością warstw, na włosach różnych długości.

Dyskonekcja połączona ze sfumato daje jeszcze bardziej płynny efekt łączenia ostrzyżonych pasm. Efilacja i degażowanie przy stosowaniu tej techniki ma bardziej profilaktyczny charakter, ponieważ lekkość cięcia udaje się osiągnąć już przy strzyżeniu włosów mokrych, w trakcie tworzenia szablonu fryzury.

Po wysuszeniu i modelowaniu włosów, jeśli została zastosowana dyskonekcja ze sfumato, za pomocą efilacji można dokonać personalizacji cięcia i dostosować szablon fryzury indywidualnie do waszego klienta.

Zdjęcia strzyżeń, przedstawione poniżej wypożyczyliśmy z naszego Look Book pt “9 technik strzyżeń”:

Koncentracja wszystkich włosów sekcji na granicy dwóch płaszczyzn tylnej i bocznej pozwala uzyskać miękkie układanie włosów z tyłu.
Koncentracja i podcięcie wszystkich włosów frontalnej sekcji pośrodku, daje możliwość uzyskania łagodnego układania włosów górnej strefy i łączenia ich z bokami i tyłem.

Efekt strzyżenia z efektem sfumato na włosach średniej długości. Na zdjęciu widać jak układają się i łączą się między sobą włosy górnej i tylnej strefy.

***

Wyczesywanie wszystkich włosów z czubka do przedziałka linii równowagi i koncentracja pasma nad najwyższym punktem głowy, pozwala stworzyć delikatną różnicę w długościach strefy czubka: włosy nad szczytem głowy zostaną bardziej skrócone w porównaniu do tych, które zostały zaczesane do najwyższego punktu głowy.
W ten sam sposób zostały wyczesane włosy strefy grzywki. Całą sekcję podczesaliśmy do najwyższego punktu głowy, koncentrując pasmo włosów równolegle i nad linią równowagi. Cięcie w ten sposób pozwala bardziej skrócić włosy, które rosną na najwyższym punkcie głowy, zachowując długość grzywki.
Rezultat strzyżenia włosów krótkich. Efekt sfumato został wykorzystany w strefie frontalnej, co pozwoliło uzyskać łagodne ułożenie górnej sekcji w strefach bocznych oraz zachować proporcje poprawnego zarysu fryzury według zasad złotego podziału.

Efekt sfumato można zobaczyć wyczesując włosy ostrzyżonej sekcji w przeciwnym kierunku od tego, który był zastosowany przy strzyżeniu.

Poniżej przedstawiono rysunek techniczny, na którym widoczna jest część frontalna po zastosowaniu efektu sfumato oraz po wyczesaniu włosów w przeciwnym kierunku. Włosy z peryferyjnych sekcji są dłuższe, ponieważ zostały przekierowane ze swojego naturalnego umiejscowienia do środka, co pozwoliło zachować ich długość podczas cięcia. Część włosów, która została wyczesana bezpośrednio prosto do góry, bez przekierowania, została obcięta krócej w porównaniu do części peryferyjnych. Na sąsiednim zdjęciu można zaobserwować, jak układają się włosy górnej strefy po modelowaniu. Zarys strzyżenia jest równomierny, a proporcje fryzury zachowane.

Efekt sfumato

SKULLET HAIRCUT UNISEX

Skullet jest jedną z najbardziej radykalnych odmian Mulleta, charakteryzującą się krótkimi włosami na skroniach z przodu i na czubku, a z tyłu, w dolnej części potylicznej, pozostawionymi długimi włosami.

Nazwa „Skullet” pochodzi od angielskiego słowa „skull”, czyli czaszka. Podczas tworzenia tej fryzury fryzjer może wygolić wybrane partie głowy, na przykład skronie, lub nawet praktycznie całą głowę, pozostawiając jedynie długie włosy z tyłu.

Skullet jest uniwersalny, pasujący zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Technika wykonania jest taka sama dla obu płci, a dobiera się ją raczej do struktury włosów i pożądanej tekstury fryzury.

Historia Mulleta jest fascynująca, a dowody archeologiczne sugerują, że tego rodzaju fryzury istniały już w starożytnych cywilizacjach.

W różnych okresach odmiany Mulleta były popularne wśród zwykłych ludzi wykonujących pracę fizyczną, takich jak rybacy, rolnicy czy rzemieślnicy. Krótko ścięte włosy z przodu nie przeszkadzały im, a długie pasma z tyłu chroniły szyję przed słońcem.

W latach 70. i 80. Mullet zyskał popularność wśród muzyków rockowych oraz wielu innych modnych osób, w tym muzyków, prezenterów telewizyjnych, aktorów i sportowców. Stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych fryzur unisex.

W połowie lat 90. Mullet stracił popularność, uważany za przykład złego smaku. Niemniej jednak, w XXI wieku, wiele odmian Mulleta, w tym Skullet, zostało stopniowo rehabilitowanych i znalazło swoje miejsce wraz z innymi znanymi fryzurami unisex.

Przedstawiliśmy naszą wizję radykalnej odmiany Mulleta – Skullet, z wygolonymi skroniami, wykonaną dla Maksymiliana i Amelii.

MAKSIMILIAN.
SKULLET

Schemat strzyżenia SKULLET

Włosy modela przed strzyżeniem. Delikatne, nie gęste, lekko falowane, posłuszne.
Strzyżenie zaczynamy od podziału głowy na sekcje. Po umyciu, na wilgotnych włosach najpierw wybieramy kwadratową linię kapelusza. Od niej do ucha robimy pionowy przedziałek i oddzielamy sekcje skroni od boków.
Tylna część linii kapelusza ma być dorównana do odcinka pomiędzy punktami zarostu w tylnej części szyi. W rogach kwadratowej linii kapelusza trzeba wykonać dwa pionowe przedziałki do punktów zarostu na karku i w ten sposób oddzielić środkową tylną sekcję. W tylnej i bocznych strefach głowy ma powstać 5 sekcji. Środkowa tylna, dwie sekcje za uszami i dwie sekcje skroni.
Strefę kapelusza dzielimy przedziałkiem przez najwyższy punkt głowy. Sekcję czubka podpinamy klipsem.
Frontalną, przednią strefę dzielimy na dwie części. Od linii równowagi do punktu czołowego wybieramy trójkątną sekcję, pozostałe włosy stworzą drugą sekcje wzdłuż konturu wewnętrznego na czole.
Po wykonaniu separacji zaczynamy strzyżenie w bocznej sekcji. Za pomocą maszynki konturówki od występu skroniowego do ucha, wklęsłą linią wyznaczamy sekcje skroni i golimy ją na zero.
Przechodzimy do strzyżenia tylnej sekcji. Za pomocą grzebienia wyznaczamy długość odcinka od linii kapelusza do górki potylicznej.
Wyczesujemy całą tylną strefę do góry, umieszczamy ją nad przedziałkiem linii kapelusza i obcinamy na wyznaczonej grzebieniem wysokości. Dla wygody i dokładniejszego zachowania wybranej długości, grzebień można ustawić na przedziałku, przytrzymując go palcami.
Prawą boczną strefę, mieszczącą się za uchem wyczesujemy do góry. Umieszczamy dokładnie nad linią kapelusza i obcinamy na wyznaczonej wcześniej za pomocą grzebienia długości.
Na lewej skroni, konturówką od występu skroniowego do czubka ucha robimy wklęsłą linie i golimy na zero dolną część skroni.
Boczną strefę za uchem wyczesujemy do góry, ustawiamy nad linią kapelusza i podcinamy na wcześniej wyznaczonej grzebieniem długości.
Za pomocą degażówek cieniujemy na grzebieniu górną część skroni, skracając włosy jak przy klasycznym cięciu męskim.
Z prawej strony wykonujemy te same czynności.
Bez grzebienia, przy skórze, delikatnie, samymi degażówkami “zacieramy” linie konturu.
Przystępujemy do strzyżenia czubka. Pamiętając o długości odcinka od linii kapelusza do górki potylicznej, wyczesujemy włosy całej strefy czubka do najwyższego punktu głowy. Ustawiamy grzebień dla kontroli i podcinamy pasmo do wyznaczonej długości
Trójkątną sekcję we frontalnej strefie wyczesujemy całą do góry, koncentrując ją pośrodku i biorąc pod uwagę pasmo pamięci z najwyższego punktu głowy, podcinamy do wybranej długości.
Przechodzimy do skracania grzywki. Wyczesujemy ją według jej naturalnego opadania i podcinamy pod kątem 0’. Długość wybieramy dowolnie, dopasowując do urody klienta.
Przechodzimy do podcinania konturów całej fryzury.
Dla uzyskania lżejszej tekstury i lepszego układania fryzury delikatnie wcinamy się w płótno układając nożyczki w kierunku, w którym planujemy układać włosy przy modelowaniu.
Kontynuujemy wcinanie w płótno włosów w pozostałych sekcjach. Nadajemy włosom lżejszą teksturę.
Konturówką usuwamy zbędne włosy w tylnej części szyi i dopracowujemy kontur wewnętrzny fryzury.
Po wykonaniu strzyżenia suszymy włosy bez szczotki, układając pasma palcami, w razie potrzeby wykonujemy efilowanie.

AMELIA.
SKULLET

Schemat strzyżenia SKULLET

Modelka przed strzyżeniem. Włosy gęste, sztywne, po rozjaśnianiu.
Na czystych, świeżo umytych włosach wykonujemy podział głowy na sekcje. Przez najwyższy punkt głowy robimy przedziałek od ucha do ucha, tworząc linię równowagi. Od niej, na poziomie linii kapelusza wykonujemy przedziałki do punktów zakoli. Po separacji powstają 4 sekcje: tylna, frontalna i dwie sekcje skroniowe.
Podział z drugiej strony
Strzyżenie zaczynamy od wyznaczenia linii skroni. Podobnie jak przy cięciu męskiej wersji Skulleta, za pomocą maszynki robimy wyrazisty kontur od występu skroniowego do czubka ucha. Linię skroni łączymy z konturem zarostu za uchem.
Po wyznaczeniu konturu, cieniujemy sekcje skroniowe na grzebieniu, usuwając nadmiar włosów. Do strzyżenia tej sekcji można użyć degażówek.
Z drugiej strony wykonujemy te same czynności: za pomocą maszynki konturówki tworzymy linię, którą łączymy z konturem linii zarostu za uchem. Włosy pod linią skroni golimy maszynką.
Na grzebieniu cieniujemy nadmiar włosów sekcji skroniowej.
W razie potrzeby poprawiamy linie konturu.
Przechodzimy do strzyżenia włosów strefy frontalnej. Pośrodku strefy, wybieramy sekcję o szerokości mniej więcej grzebienia.
Przed przystąpieniem do strzyżenia, podczas konsultacji i diagnozy włosów, zauważyliśmy, że grzywka modelki jest już skrócona. Jej długość została przyjęta jako punkt odniesienia, aby skrócić włosy w wybranej sekcji pośrodku strefy czołowej. W przypadku braku grzywki, sugerujemy ustalenie jej długości jako pierwszego kroku, przed przystąpieniem do strzyżenia środkowej sekcji. Cięcie można wykonywać metodą pointingu, czyli punktowego wcinania się w pasmo włosów, jednocześnie skracając je i nadając im teksturę. Ta technika sprawdza się najlepiej na włosach prostych i sterczących.
Po ustaleniu długości środkowej sekcji, wybieramy pasmo włosów z prawej strony czoła i podcinamy je, biorąc pod uwagę długość środkowej sekcji jako punktu odniesienia. Sekcje do cięcia dobieramy na szerokość grzebienia, lekko pod kątem do środkowego pasma. Układamy je w kierunku twarzy, co umożliwia cięcie włosów zgodnie z ich naturalnym porostem.
Z drugiej strony sekcji wykonujemy te same czynności, podcinając włosy według długości pasma pamięci, pod kątem prostym, równolegle do powierzchni głowy.
W razie potrzeby bardziej skracamy włosy w bocznych częściach strefy frontalnej. Pilnujemy, żeby włosy środkowej sekcji pozostawały dłuższe niż boczne, tworząc w ten sposób trójkątny kształt fryzury w części korony.
Po strzyżeniu strefy frontalnej, nadajemy grzywce bardziej aktywną teksturę i nierówny kontur, wcinając się nożyczkami w płótno włosów pod lekkim kątem.
Przechodzimy do strzyżenia włosów tylnej części. Najpierw wybieramy pasmo pośrodku strefy czubka.Podcinamy go zgodnie z pasmem pamięci z najwyższego punktu głowy, skróconego w trakcie strzyżenia środkowej części we frontalnej strefie.
Kolejne pasma tylnej strefy podcinamy według juz wyznaczonej długości ale wybierając każde kolejne pasmo metodą radialną

Metoda radialna, znana również jako point cut, to technika strzyżenia włosów, w której każde kolejne pasmo do skrócenia jest wybierane z tego samego, wyznaczonego punktu, rozchodząc się promieniowo od niego. Ta technika umożliwia równomierne rozprowadzenie objętości włosów w obrębie danej strefy. W celu zachowania odpowiednich proporcji fryzury, zazwyczaj przy strzyżeniu metodą radialną wykorzystuje się podstawowe punkty antropometryczne jako punkty odniesienia, takie jak górka potyliczna, czubek głowy i najwyższy punkt głowy. Promienie, które się od nich rozchodzą, mogą być ścinane stopniowo, zmieniając kąt od 90 do 45 stopni, lub też równomiernie z przekierowaniem lub bez, w kierunku innej płaszczyzny.

Przy strzyżeniu czubka, pomimo cięcia sposobem radialnym, wyczesujemy pasmo w trakcie skracania lekko do góry, do górnej płaszczyzny głowy, żeby maksymalnie zachować długość strefy potylicznej, pilnując zarysu fryzury w stylu Mullet.
Włosy strefy potylicznej podcinamy wybierając pasma pionowe z lekkim przekierowaniem do góry, łącząc je z włosami czubka i nadając teksturę cięciu za pomocą pointingu.
Włosy sekcji za uszami przy strzyżeniu wyczesujemy lekko do góry i do tyłu, do tylnej płaszczyzny, łącząc je z długością strefy czubka. Przekierowanie w trakcie strzyżenia do tylnej płaszczyzny pomoże zachować gęstość włosów za uszami.
Po zakończeniu strzyżenia potylicznej strefy, przechodzimy do suszenia, modelowania i personalizacji fryzury. Robimy to niegorącym strumieniem powietrza suszarki, nadając włosom maksymalnie naturalny kierunek układania.

Po wysuszeniu, za pomocą efilowania wcinamy się w płótno, nadając lekkiej tekstury na końcach. Personalizację wykonujemy starannie na wszystkich włosach. Po zabiegu grzebień nie może zatrzymywać się w płotnie włosów przy rozczesywaniu. Powinien swobodnie się ślizgać.
Po wykonaniu efilacji, kontury grzywki i pozostałych stref, dopracować należy za pomocą strzyżenia poślizgowego, żeby nadać na konturach bardziej miękką i lekką teksturę.
Po zakończeniu personalizacji, suszarką zdmuchujemy ostrzyżone włosy i modelujemy fryzurę za pomocą lakieru oraz spreju teksturyzującego.
Gotowa wersja strzyżenia damskiego Skullet.
Efekt strzyżenia

PIXIE HAIRCUT UNISEX

Strzyżenie Pixie kojarzy się większości fryzjerów głównie z krótkimi damskimi fryzurami. Niemniej jednak, w latach 60., w okresie kwitnącej epoki hipisów i kultury unisex, była ona dedykowana dla każdego.

Czym różni się męska wersja Pixie od damskiej, jakie są jej cechy charakterystyczne i na jakie opcje powinni zwrócić uwagę współcześni mężczyźni?

Historia fryzury sięga lat 60. XX wieku. Nazwa „Pixie” odnosi się do baśniowych stworzeń, elfów lub wróżek. Początkowo była to fryzura męska, która z czasem zyskała popularność również wśród pań. Dziewczyny, które odważyły się przyjąć tę krótką fryzurę męskiego stylu, prezentowały się niezwykle uroczo. Określenie ich jako „elfijek” wydawało się w pełni trafne. Jedną z najbardziej znanych miłośniczek fryzury Pixie była Twiggy – brytyjska modelka, aktorka i piosenkarka, gwiazda lat 60. i 70.

źródło: Internet

Fryzura męska typu Pixie cechuje się krótkimi włosami na skroniach i potylicy, sterczącymi pasmami w strefie korony oraz wydłużoną grzywką.

Podstawowa różnica między męską i żeńską wersją tej fryzury wyraża się poprzez personalizację. Podstawowy szablon Pixie może być taki sam, jednak wykończenie musi być dostosowane bezpośrednio do indywidualnych preferencji klienta lub klientki. Dla kobiet, personalizacja powinna uwzględniać miękkie, lekkie kontury, natomiast dla mężczyzn linie powinny być zdecydowanie zarysowane. W niektórych przypadkach skronie oraz potylica mogą być obcięte bardzo krótko, z efektem „skin fade”.

Stylizacja fryzury Pixie jest możliwa na różne sposoby, przy użyciu różnorodnych kosmetyków do utrwalania włosów. Dużym atutem tej fryzury jest fakt, że nie wygląda zbyt formalnie, jednakże nadal doskonale komponuje się z wymogami biurowego dress code’u.

Prezentujemy naszą wizję tej fryzury w dwóch wariantach: damskim oraz męskim:

ALISA.
PIXIE

Schemat strzyżenia PIXIE

Włosy modelki przed strzyżeniem: średniej gęstości, proste, lekko sterczące, ale poddatne.
Przed strzyżeniem wykonujemy separacje na czystych, wilgotnych włosach. Najpierw, przez najwyższy punkt głowy robimy przedziałek od ucha do ucha, czyli tzw. linię równowagi. Od niej, do punktów zakoli robimy dwa przedziałki i w ten sposób oddzielamy strefę frontalną od sekcji skroniowych.
Z tyłu robimy przedziałek pośrodku: od najwyższego punktu głowy w dół, do karku, potem dzielimy każdą z powstałych stref jeszcze na dwie sekcje: od najwyższego punktu głowy w dół do punktu zarostu za uchem. Mają powstać cztery mniej więcej jednakowe sekcje.
We frontalnej sekcji od najwyższego punktu głowy do punktów zakoli, pośrodku wybieramy trójkątną sekcje. We frontalnej sekcji powstają trzy trójkąty: jeden środkowy i dwa wąskie po bokach.
Po wykonaniu separacji mierzymy długość odcinka od najwyższego punktu głowy do górki potylicznej.
Zaczynamy strzyżenie prawej środkowej sekcji.
Przy wyczesywaniu włosów tej sekcji podciągamy pasmo do środkowego przedziałka, układamy palce bezpośrednio nad przedziałkiem. Podcinamy włosy równolegle do kształtu głowy zachowując długość, którą zmierzyliśmy wcześniej: od najwyższego punktu głowy do górki potylicznej.
Po podcięciu pierwszego pasma, przesuwamy się w dół. Część włosów ostrzyżonych odkładamy do góry, drugą część łączymy z włosami jeszcze nie ostrzyżonymi i podcinamy trzymając pasmo bezpośrednio nad środkowym przedziałkiem, równolegle do kształtu głowy.
Z dolną częścią sekcji wykonujemy te same czynności: łączymy ją z włosami już ostrzyżonymi i podciągając do środkowego przedziałka, podcinamy równolegle do kształtu głowy. Włosy całej sekcji mają być ostrzyżone równomiernie, pod kątem 90’ odwzorowując kształt głowy z przekierowaniem do środkowego przedziałka tylnej sekcji.
Lewą, środkową sekcję podcinamy w taki sam sposób jak i prawą: zaczynając z góry, wyczesujemy pasmo do środkowego przedziałka, ustawiamy palce bezpośrednio nad nim i podcinamy włosy równolegle do kształtu głowy, biorąc pod uwagę pasmo pamięci z sekcji obok oraz długość wyznaczoną wcześniej: od najwyższego punktu głowy do górki potylicznej.
Po podcięciu górnej części pasma, przesuwamy się niżej i podcinamy pasmo w taki sam sposób, jak i pasmo wyżej: ustawiając palce nad przedziałkiem środkowym, pod kątem 90’, według wyznaczonej długości.
Kontynuujemy strzyżenie na dole sekcji wykonując te same czynności.
Przechodzimy do strzyżenia sekcji za uszami. Zaczynamy od skracania włosów sekcji z góry. Pasmo wyczesujemy w bok i podcinamy go biorąc pod uwagę długość włosów środkowych sekcji zaczesanych od środkowego przedziałka do strefy za uchem.
W ten sam sposób skracamy włosy całej sekcji, przesuwając się z góry w dół. Przekierowanie w trakcie strzyżenia środkowej części w stronę sekcji za uchem, pozwala na zachowanie różnicy w długościach: środkowa część tyłu głowy zostanie bardziej wydłużona w porównaniu do tej za uszami.
Drugą stronę ścinamy w ten sam sposób: sekcje za uchem wyczesujemy w bok, łapiemy już skrócone włosy środkowej części i łączymy ją z tą zza ucha. Podcinamy pasmo według widocznej długości środkowej sekcji.
Kontynuujemy skracanie tylnej strefy: łączymy włosy środkowej sekcji z włosami strefy za uchem i podcinamy według widocznej długości skróconych włosów części środkowej.
Przechodzimy do skracania skroni. Wyczesujemy całe włosy pośrodku, ustawiając palce poziomo i podcinamy je według pasma pamięci z sekcji za uchem.
Po drugiej stronie wykonujemy te same czynności: wyczesujemy boczną strefę ustawiając palce poziomo pośrodku sekcji i podcinamy włosy, biorąc pod uwagę pasmo pamięci ze strefy zza ucha.
Po skróceniu włosów bocznych sekcji, podcinamy kontur na skroniach. Ich długość można wybrać na poziomie połowy ucha.
Przechodzimy do strzyżenia włosów sekcji frontalnej. Wybieramy jeden z bocznych trójkątów, dołączamy do niego pasmo pamięci z najwyższego punktu głowy i podcinamy ten trójkąt, ustawiając palce równolegle do głowy.
W ten sam sposób ścinamy drugi trójkąt, po drugiej stronie sekcji frontalnej.
Środkowy trójkąt też skracamy, biorąc pod uwagę pasmo pamięci z najwyższego punktu, ustawiając palce z pasmem równolegle do głowy, pośrodku sekcji.
Po wykonaniu cięcia w każdej z wybranych sekcji, zaczynamy suszenie włosów. Dla uzyskania większej objętości fryzury, używamy nasadki do suszarki z szerokim otworem. Suszymy za pomocą szczotki plastikowej, nadając włosom odpowiedni kierunek. Staramy się uniknąć powstania przedziałka w strefie frontalnej.
Aby nadać odpowiedniej tekstury włosom krótkim, wykonujemy efilowanie. Wcinamy się nożyczkami w płótno, ustawiając ostrza równolegle do pasma. Efilowanie należy wykonywać wcinając się na długość ostrza, czyli mniej więcej na 5-6 cm w głąb.
Efilowanie na włosach suchych wykonujemy w ten sam sposób, w jaki był wykonany szablon fryzury. Pasma wyczesujemy w tym samym kierunku i pod tym samym kątem, jak na włosach mokrych .
Po nadaniu pasmom lekkości za pomocą efilowania, przechodzimy do personalizacji konturów fryzury. Metodą na pióro, ślizgiem wcinamy się w płótno włosów. Ostrza nożyczek kierujemy w stronę, w którą chcemy żeby włosy się układały.
W ten sam sposób, ślizgiem, dopracowujemy kontury sekcji skroni.
Kontury grzywki dopracowujemy wcinając się w płótno metodą na pióro. Do urody naszej modelki pasuje dość przerzedzona tzw. “francuska” grzywka, którą po efilowaniu łatwo będzie układać na różne sposoby.
Po ukończeniu efilowania, aplikujemy na włosy spray teksturyzujący lub inny produkt stylizacji, który podkreśli lekkość fryzury.
Efekt srzyżenia
Włosy modelki po strzyżeniu i modelowaniu.

FILIP.
MEN’S PIXIE

Schemat strzyżenia MAN’S PIXIE

Włosy modela przed strzyżeniem. Lekko faliste, miękkie, posłuszne.
Przed rozpoczęciem strzyżenia, po umyciu włosów, dokonujemy podziału głowy na kilka stref. Pierwszym krokiem jest wyznaczenie linii kapelusza, która biegnie od punktów zakoli, przez czubek głowy, aż do poziomu zaokrąglenia głowy. Strefa ta powinna przyjąć kształt trójkąta i może być skierowana ku górce potylicznej lub punktowi pomiędzy czubkiem a górką potyliczną. Taki podział pozwala uzyskać trójkątną formę w tej części fryzury. W przypadku, gdy włosy na czubku mają być dłuższe, linia kapelusza powinna być wyznaczona niżej.

Strefę kapelusza dzielimy na dwie części, przedziałkiem przez najwyższy punkt głowy.

Strefę czubka dzielimy na dwie części pionowym przedziałkiem.
W przedniej części strefy kapelusza, na szczycie głowy, wybieramy trójkąt od linii równowagi do punktu na kości czołowej.
Pozostałe części strefy korony stworzą ze sobą dwa trójkąty grzywki.
Aby wcieniować skronie i potylicę, będziemy stosować degażówki i gruby grzebień. Pomoże to zachować odpowiednią długość włosów i pozwoli uniknąć “schodów”.
Cieniowanie zaczynamy od występu skroniowego. Skracamy pod nim włosy. Tworzymy linię objętości, od skroni do skroni, przez górkę potyliczną.
Linia objętości, która powstanie przy cieniowaniu ma być równoległa do linii kapelusza. Ma powtarzać jej trójkątny kształt.
Za pomocą maszynki konturówki tworzymy kontur, usuwając zbędne włosy na tylnej części szyi i nad uszami.
Po skończeniu cieniowania, przechodzimy do strzyżenia włosów strefy czubka. Jedną z części wyczesujemy od przedziałka środkowego, w kierunku obniżonej linii kapelusza.
Szukamy linii objętości, powstałej przy cieniowaniu. Jej długość będzie służyła jako pasmo pamięci przy skracaniu włosów strefy czubka.
Podcinamy włosy według wyznaczonej długości, wyczesując je do linii objętości, powtarzając kształt trójkąta linii kapelusza. Palce z pasmem układamy równolegle do tej linii, trzymając pod kątem 45’ odnośnie tylnej części głowy.
Te same czynności wykonujemy z drugą częścią strefy czubka. Strzyżenie w taki sposób pozwoli zachować objętość w środkowej części i wizualnie “wypełnić” fryzurę.
Po zakończeniu strzyżenia tej części, przechodzimy do skracania włosów strefy korony. Kontynuujemy linię, którą zaczęliśmy tworzyć w strefie czubka. Równolegle do linii kapelusza, na poziomie linii objętości układamy palce z pasmem pod kątem 45’ odnośnie bocznej części głowy. Podcinamy na długość wyznaczonego pasma pamięci.
Aby wydłużyć linię grzywki, przy podcinaniu należy skierować ją lekko do tyłu.
Z drugiej strony powtarzamy te same czynności. Pamiętamy o skierowaniu grzywki do tyłu, dla wydłużenia jej linii oraz dla zachowania długości.
Przechodzimy do strzyżenia trójkąta, który mieści się na szczycie głowy. Włosy całej sekcji zbieramy pośrodku i ustawiamy palce w kierunku twarzy.
Podcinamy od razu całą sekcję, biorąc pod uwagę długość włosów na najwyższym punkcie głowy z lekkim ich skracaniem w kierunku grzywki. Strzyżenie w taki sposób pozwoli uzyskać efekt sfumato w górnej części fryzury, co idealnie pasuje do lekko falowanych włosów.
Włosy układamy palcami oraz modelujemy dyfuzorem.
Efekt końcowy strzyżenia męskiego Pixie.

OD REDAKTORA

To unikalna publikacja stworzona przez pasjonatkę fryzjerstwa, wybitną nauczycielkę, mistrzynię w swoim fachu – Anię Zenkovską. Dostajecie Państwo do ręki w pełni multimedialny przewodnik po galerii różnorodnych fryzur, od klasycznych po awangardowe w stylu unisex. Nawet osoby, które nigdy nie miały do czynienia z profesjonalnym fryzjerstwem, ale hobbistycznie “lubią robić przy włosach” znajdą coś dla siebie. Ta publikacja jest uniwersalna i przełomowa. Rzadko się zdarza, żeby osoba z takim doświadczeniem dzieliła się swoją wiedzą i umiejętnościami, nie czyniąc z tego “wiedzy tajemnej”. Wszystkie wizualne inspiracje pomogą Wam w zrozumieniu różnorodności możliwości stylizacyjnych oraz w znalezieniu odpowiedniego looku dla każdego klienta.

Ania zapoznaje czytelnika z najnowszymi trendami w świecie fryzjerstwa. Poprzez zastosowanie różnorodnych motywów i prostych technik, pomaga fryzjerom w zrozumieniu tego, co jest na czasie i jak można dostosować te trendy do indywidualnych potrzeb klientów.

„Look Book” zawiera porady dotyczące kreatywnych technik fryzjerskich, stymulujących do eksperymentowania z różnymi teksturami i formami. Zachęca fryzjerów do wykraczania poza granice tradycji i kreowania unikatowych stylizacji, które podkreślają indywidualność każdego klienta.

Oprócz inspiracji książka daje jasne, praktyczne wskazówki jak krok po kroku zrealizować konkretną fryzurę. Zapewnia też fryzjerom pomoc w doskonaleniu umiejętności technicznych.

Publikacja podkreśla znaczenie eksperymentowania i kreatywności we fryzjerstwie, zachęcając do otwarcia na nowe pomysły i podejścia. Nie tylko inspiruje fryzjerów do poszukiwania nowych możliwości, ale również pomaga w budowaniu pewności siebie w tworzeniu unikatowych stylizacji.

Podsumowując, „Look Book” pełni funkcję nie tylko podręcznika technicznego, ale także inspirującego przewodnika dla fryzjerów, którzy pragną rozwinąć swoje umiejętności i tworzyć nowatorskie stylizacje włosów. Dzięki obszernej galerii zdjęć, filmów instruktażowych, analizie trendów, kreatywnym technikom i praktycznym wskazówkom, książka staje się niezastąpionym źródłem inspiracji i wsparcia nie tylko dla profesjonalistów w branży fryzjerskiej.

No i najważniejsze. Ania to jest cudowny człowiek. To, co wychodzi spod jej ręki jest zawsze wybitne. Wszyscy jej uczniowie to potwierdzą. Nikt tak nie potrafi nauczyć, a potem wesprzeć, docenić jak ona. Myślę, że żadnego adepta sztuki fryzjerskiej, korzystającego z tej publikacji nie zostawi w potrzebie. Bierzcie i korzystajcie!

Aniu, dziękuję że mogłam być częścią tego przedsięwzięcia.

Redaktor Agnieszka Chyb.